[เถรี]

มีโยมเอาชามาถวาย "ชาอินเดียหรือชาซีลอน ส่วนใหญ่เขาทำเป็นชากลิ่นผลไม้ ฝีมือยังไม่ถึง ถึงเวลาทำไปแล้วบางทีกลิ่นสารเคมีออกมาเลย

เรื่องของใบชา ถ้ากลิ่นหอมต้องหอมธรรมชาติของเขา ญี่ปุ่นเอาข้าวคั่วใส่ลงไปด้วย เวลาฉันเข้าไปแล้วนึกถึงลาบเมืองไทย ส่วนชาที่อาตมาไม่สนใจเลยคือชากลิ่นมะลิ เพราะว่าไปกันไม่ได้ ฝรั่งเขาชอบ Jasmine Tea กันมาก แต่อาตมาว่าไปกันไม่ได้ คือกลิ่นชาหอมธรรมชาติ กลิ่นดอกไม้ก็หอมธรรมชาติ แต่สองอย่างเข้ากันไม่ได้เขาก็เอามาเข้ากัน

ชานี่เราจะเปลี่ยนรสเปลี่ยนกลิ่นได้อย่างเดียวคือน้ำ ถ้าน้ำคนละแหล่งกัน บางทีรสกับกลิ่นจะเปลี่ยนไปตามแร่ธาตุที่อยู่ในน้ำนั้น ๆ พวกเราอาจจะสงสัยว่าชาหลงจิ่งคืออะไร ? บ่อมังกรก็ต้องน้ำบ่อนั้นเลย ถึงจะได้รสที่ดีที่สุด แต่คราวนี้พอมีชื่อเสียงขึ้นมา ไปที่อื่นก็เรียกหลงจิ่งเหมือนกันหมด แต่ไม่ได้เรื่องแล้ว คือหลงแต่ชา น้ำไม่ได้หลงตามไปด้วย ก็แบบเดียวกับเงาะโรงเรียน พอหลุดจากบ้านนาสารไป พอปลูกที่อื่นก็เปลี่ยนแปลงไปตามดินฟ้าอากาศ"