[เถรี]

ในบุญกิริยาวัตถุนั้น ส่วนที่เป็นบุญใหญ่จริง ๆ เรียกว่า เป็นประธานของบุญ มีอยู่ ๓ อย่างก็คือ เรื่องของทาน ของศีล ของภาวนา

การให้ทานของเรานั้น จะว่าไปแล้วจริง ๆ ก็ให้ครบด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ แต่ท่านแยกเอาไว้ว่า ทานนั้นเราให้ด้วยกายอย่างเดียวก็ได้ มีการกล่าวถึงอานิสงส์ของทานว่า ถ้าทำหนึ่งจะได้ประมาณร้อย เป็นการสละออกซึ่งทรัพย์สินสิ่งของเรา ตัดความโลภในใจของเรา

ในส่วนของสีลมัยนั้น เป็นการควบคุมทั้งกาย ทั้งวาจา ของเรา ให้อยู่ในกรอบของความดี คือ กายไม่ไปฆ่าสัตว์ ไม่ไปลักขโมย ไม่ไปประพฤติผิดลูกเขาเมียใคร ไม่ไปดื่มสุราเมรัย วาจานั้นก็ไม่พูดโกหก ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดวาจาเพ้อเจ้อไร้ประโยชน์ ท่านบอกว่าสีลมัยนั้นทำหนึ่งได้หมื่น เพราะว่าต้องควบคุมทั้งกายและวาจา

ในส่วนของภาวนามัย คือ การปฏิบัติสมาธิภาวนานั้น ทำหนึ่งได้ล้าน เพราะว่าต้องควบคุมทั้งกาย ทั้งวาจา ทั้งใจของเราให้สงบระงับ จนเกิดปัญญารู้แจ้งเห็นจริง แล้วถอนความพอใจในร่างกายนี้ ในโลกนี้ออกไปได้

ดังนั้น..ในการที่เราจะบำเพ็ญกุศลเพื่อถวายพระราชกุศลต่อสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี เนื่องในวันคล้ายวันพระราชสมภพปีที่ ๕๕ นี้ ก็ให้ทุกคนลองทบทวนดูว่า ภายในวันนี้เราได้ปฏิบัติในทาน ในศีล ในภาวนา ครบถ้วนแล้วหรือยัง ?

ทาน..เชื่อว่าทุกท่านได้ทำอย่างแน่นอน เพราะว่าเมื่อมาถึงตรงนี้ทุกท่านก็ได้ถวายสังฆทานแล้ว ในเรื่องของศีล เมื่อครู่นี้ก่อนที่จะปฏิบัติภาวนา เราก็สมาทานศีลแล้ว ตอนนี้ศีลทุกสิกขาบทของเราบริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่มีบกพร่อง ก็เหลือแต่ตัวสมาธิภาวนา คือ การกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก เพื่อชำระจิตใจของเราให้ผ่องใสจากกิเลส คือ รัก โลภ โกรธ หลง ให้ห่างจากความฟุ้งซ่านต่าง ๆ ของนิวรณ์