[เถรี]

ดังนั้น การที่ท่านทั้งหลายเมื่อปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะการนั่งสมาธิภาวนา ทำได้แล้วก็ต้องรู้จักเอากำลังจากการภาวนาของเรานั้น ไปใช้ในการควบคุม กาย วาจา ใจ ของตนเอง ให้อยู่ในกรอบ ให้อยู่ในขอบเขต เลือกเสพรับแต่สิ่งที่ดี ๆ พูดแต่เรื่องที่ดี ๆ ทำแต่เรื่องที่ดี ๆ คิดแต่เรื่องที่ดี ๆ

ถ้าถามว่า พูด คิด ทำ อย่างไรในเรื่องที่ดี ? ก็เริ่มจากความคิดของเราให้เป็นไปในอนุสติ ๑๐ ประการ ก็คืออานาปานุสติ ระลึกถึงลมหายใจเข้าออกเพื่อให้กำลังใจทรงตัวตั้งมั่น นึกถึงคุณความดีของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เพื่อจะได้ยึดท่านเป็นหลักชัยในชีวิต คิดถึงคุณความดีของพรหม ของเทวดา ของพระบนพระนิพพาน เพื่อที่เราจะได้อาศัยปฏิปทาดำเนินของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ทำตัวเราให้เป็นเทวดา ให้เป็นพรหม ให้เป็นพระบนนิพพานบ้าง

คิดถึงคุณของการรักษาศีล เพื่อตัดความโกรธ ตัดโทสะ คิดถึงคุณของการบริจาคให้ทาน เพื่อตัดความโลภ คิดถึงความตาย เพื่อที่จะได้ดำเนินชีวิตไปด้วยความไม่ประมาท คิดเห็นสภาพตามความเป็นจริงของร่างกายนี้ เพื่อที่เราจะได้รู้ว่ามีความไม่เที่ยง มีความเป็นทุกข์ ไม่มีอะไรยึดถือมั่นหมายได้เป็นปกติ แล้วยกจิตสุดท้ายของเราเกาะพระนิพพานเอาไว้

ตั้งใจว่าถ้าเราหมดอายุขัยตายไปลงไปก็ดี หรือเกิดอุบัติเหตุอันตรายใด ๆ ถึงแก่ชีวิตก็ตาม เราขอมาอยู่ที่พระนิพพานแห่งเดียวเท่านั้น แล้วรักษาอารมณ์ใจของเราจดจ่อแน่วแน่อยู่เช่นนั้น ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ ถ้ากำลังใจคลายออกมา เราก็พิจารณาใหม่ว่า สภาพร่างกายนี้ สภาพของโลกนี้ มีความไม่เที่ยงเป็นปกติ มีความทุกข์เป็นปกติ ไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเราตามปกติ ถ้าความรู้สึกเลือนลางจืดจางไป ก็กลับไปหาลมหายใจเข้าออกใหม่ เพื่อบ่มเพาะกำลังของเรา แล้วก็นำกำลังนั้นมาพิจารณาตัดละต่อ ๆ ไป การปฏิบัติของท่านทั้งหลายก็จะมีความก้าวหน้าดังที่ต้องการ

ลำดับต่อไป ขอให้ท่านทั้งหลายภาวนาหรือพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม,ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านเติมบุญ
วันเสาร์ที่ ๗ กันยายน ๒๕๖๒
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย คะน้า)