[เถรี]

ช่วงนั้นยังใช้เศษสตางค์อยู่ มี ๕ สตางค์ ๑๐ สตางค์ ท็อฟฟี่เม็ดเบ้อเร่อเกือบเท่าลูกปิงปอง ราคา ๓ เม็ดหนึ่งสลึง ถ้าซื้อเม็ดเดียวคิด ๑๐ สตางค์ กระผม/อาตมภาพก็ยังไปนั่งเกาหัวตัวเองอยู่ตั้งนานว่าผู้ใหญ่เขาคิดเลขผิด เม็ดละ ๑๐ สตางค์ สามเม็ดต้อง ๓๐ สตางค์ ทำไมเขาเอาแค่ ๒๕ สตางค์ ? จะตีกันตาย..ไม่เข้าใจจริง ๆ..!

มานึกถึงในยุคปัจจุบันนี้ เหมือนกับฝันไป จำได้ว่าเข้ากรุงเทพฯ ครั้งแรกค่ารถเมล์ ๕๐ สตางค์ แล้วมายุคนายกฯ คึกฤทธิ์ ปราโมทย์ ค่ารถเมล์ขึ้นเป็น ๗๕ สตางค์ เขาเลยเรียกว่า "นายกฯ สามสลึง" นายกฯ คึกฤทธิ์โกรธมาก เลยให้ขึ้นรถเมล์ฟรีทั้งกรุงเทพฯ เลย..! จำได้ว่าผลาญงบประมาณรัฐประมาณห้าพันล้านบาทไปกับรถเมล์ฟรีตอนนั้น เพราะดันไปเรียกท่านว่านายกฯ สามสลึง มีใครทันขึ้นบ้างไหม ?

อาตมาขึ้นจนกระทั่งค่ารถเมล์ขึ้นเป็น ๑ บาท ปรากฏว่าวันนั้นดวงจะซวย เหลือแบงค์ร้อยติดกระเป๋าอยู่ใบเดียว พอส่งให้ กระเป๋ารถเมล์มองหน้า แล้วเขาก็ทอนมา ๙๙ เหรียญ ใส่กระเป๋ากางเกงทีหลุดตูดเลย..! เขานึกว่ากระผม/อาตมภาพแกล้งเขา แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ กระผม/อาตมภาพเหลือเงินอยู่ใบเดียวจริง ๆ

ก็ไม่น่าเชื่อว่าโลกเราหมุนเร็วขนาดนี้ ยังจำได้ว่าตอนซื้อรถยนต์คันแรกอยู่ที่เกาะพระฤๅษี ปี ๒๕๓๖ ยังไปเลาะหาน้ำมันดีเซลลิตรละ ๔.๕๐ - ๕ บาท แล้วก็คอยจำไว้ว่าปั๊มไหนราคาแค่ ๔ บาท แล้วก็วิ่งไปเติมที่โน่น เดี๋ยวนี้มีไหมดีเซลลิตรละ ๔ บาท ? ฝันไปชัด ๆ เลย..ใช่ไหม ? สมัยนั้นดีเซลลิตรละ ๔ บาท เบนซินลิตรละ ๖ บาท ตอนนี้เห็นลิตรละ ๔๐ กว่าบาท..!