อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ คนเก่า
ชนใดไม่มีดนตรีกาล................ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก
อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ........เขานั้นเหมาะคิดขบถอัปลักษณ์
ฤๅอุบายมุ่งร้ายฉมังนัก..............มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี
และดวงใจย่อมดำสกปรก...........ราวนรกชนเช่นกล่าวมานี่
ไม่ควรใครไว้ใจในโลกนี้............เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ
ช่วยกันเผยแพร่
ให้ตรงความจริงกันหน่อยเถิด
ไม่อยากเห็นผู้ใดนำพระราชนิพนธ์นี้
ไปใช้ยกย่องการดนตรีอีก
เพราะนอกจากจะเป็นเรื่องคนละแควแล้ว
ยังเป็นการริดรอนไม่ให้พระปรีชาเป็นที่ประจักษ์อย่างเต็มกำลัง
เหมือนที่อีตาคนเก่าเคยเข้าใจผิดมาแล้ว
|
เห็นว่าข้อความนี้ ควรจะเน้นให้เด่นขึ้นมา
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน
อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายท่าขนุน : 20-10-2009 เมื่อ 01:11
|