[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับพระในวัดว่า "วันนี้ไปงานพิลึกพิลั่นมา งานหลักเขาก็คือทำบุญกระดูกเนื่องในวันสงกรานต์ งานรองลงไปก็คือฉลองตราตั้งอุปัชฌาย์ให้ผม คุณเห็นความประหลาดไหม ? คืองานทำบุญกระดูกเป็นงานอวมงคล ส่วนงานฉลองเป็นงานมงคล ยังจำได้ไหมว่างานมงคลกับอวมงคลต่างกันตรงไหน ?

ศาสนพิธีที่เรียนตั้งแต่นักธรรมชั้นตรี ๔ หมวด มี กุศลพิธี บุญพิธี ทานพิธี และเบ็ดเตล็ด คราวนี้ก็สวดมนต์ยากนะสิ เพราะบทที่สวดงานอวมงคลก็สวดงานมงคลไม่ได้ บทที่สวดงานมงคลก็สวดงานอวมงคลไม่ได้ ฉะนั้น...ถ้าใครสึกหาลาเพศไปแล้วอย่านิมนต์ในลักษณะนี้นะ

ผมไม่ใช่หลวงพ่อโต วัดระฆัง จะได้เป็นทุกเรื่อง เจ้านายเป็นเจ้าคุณ บอกให้บ่าวไปนิมนต์หลวงพ่อโต วัดระฆัง “นิมนต์เทศน์อริยสัจ” ไอ้นั่นก็อย่างว่าแหละ สมัยก่อนหนังสือหนังหาก็ไม่ได้เรียนหรอก ไปถึงก็ “ท่านเจ้าคุณนิมนต์หลวงพ่อเทศน์ ๑๒ นักษัตร” น่าเทศน์นะ

พอถึงเวลาท่านขึ้นธรรมาสน์ พอตั้งนะโมเสร็จก็ “มุสิโก ว่าปีชวด อุสุโภ ว่าปีฉลู พยัคโฆ ว่าปีขาล สโส ว่าปีเถาะ” ท่านเจ้าคุณนั่งอึ้ง จะเทศน์เรื่องอะไรกันแน่วะ ? แล้วหันไปมองหน้าบ่าว “มึงทำเสียเรื่องแน่แล้ว” ท่านก็ว่าไปถึง “สุกโร ว่าปีกุน” แล้วก็สรุปว่าคนเราที่เกิดมาทั้งหมดก็เกิดภายใต้ ๑๒ นักษัตรนี่แหละ เกิดมาแล้วก็ประกอบไปด้วยความทุกข์อย่างไร ถ้าอยากจะพ้นทุกข์ต้องปฏิบัติตามมรรค ๘ ที่พระพุทธเจ้าท่านว่าเอาไว้คือ ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างไร ท่านสรุปลงอริยสัจจนได้"