[หยาดฝน]

ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราแนบชิดติดกับลมหายใจเข้าไป แนบชิดติดกับลมหายใจออกมา อย่าบังคับลมหายใจ ร่างกายต้องการแค่ไหน จะแรง จะเบา จะยาว จะสั้น เราแค่ตามรู้ไปแค่นั้น

การกระทบของฐานลมอยู่ที่เราถนัด จะกระทบฐานเดียว ๓ ฐาน ๗ ฐาน หรือรู้ตลอดกองลมก็ได้
หายใจเข้า..ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามเข้าไป พร้อมกับคำภาวนา
หายใจออก..ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามออกมา พร้อมกับคำภาวนา
ตามดูอย่างเดียว..

ยกเว้นบางคนที่ชินกับลมหายใจแล้ว เมื่อเริ่มภาวนา..สมาธิจะทรงตัวในระดับที่ตนเองชำนาญ ลมหายใจจะเปลี่ยนเป็นเบาลงหรือว่าหายไปก็ตาม นั่นไม่ใช่บังคับ แต่เป็นไปตามระดับสมาธิที่เราทรงได้ เราก็แค่กำหนดรู้ว่าตอนนี้ลมหายใจเบาแค่นี้ ตอนนี้ลมหายใจหายไปแล้ว