[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ก่อนออกพรรษา ๓ วันอาตมาไปผ่าเหงือกมา เหงือกบวมมาตั้งแต่วันที่ ๒๕ แต่ต้องไปคุมห้องสอบนักธรรมอยู่ จึงปลีกตัวไปหาหมอไม่ได้ จนปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ ท้ายสุดเหงือกบวมใหญ่ประมาณ ๒ ข้อนิ้วชี้ พอวันอาทิตย์ไปให้หมอผ่า ปรากฏว่าเขารีดหนองออกมาบานเลย หมอบอกว่า “พระคุณเจ้ากลับไปตรวจสอบด้วยว่า ฟันมีปัญหาหรือเปล่า ?”

คุณหมอมาถึงก็ล้วง ๆ ควัก ๆ บีบ ๆ เค้น ๆ อาตมาก็คิดว่า "กูไม่ร้องไม่ใช่ไม่เจ็บนะ.." เหงือกบวมขนาดนั้น แรงดันข้างในขนาดนั้น ต้องปวดจนเห็นดาวเห็นเดือนอยู่แล้ว ท้ายสุดหมอฉีดยาชาให้ ๔ - ๕ เข็มแล้วก็ผ่า ผ่าเสร็จยังสอดท่อระบายเอาไว้ให้อีก แต่ยัดลึกเกินไป เลยที่ยาชาออกฤทธิ์ก็เลยสะดุ้งเฮือก ยังดีที่ไม่ได้ร้อง

พอกลับวัดไปวันแรก รุ่งขึ้นก็ออกพรรษาไม่ต้องบิณฑบาต แม่ชีต้มข้าวต้มให้ เป็นข้าวต้มเห็ดหอม เขาตักเห็ดหอมมาเกือบทั้งชามเลย คนเจ็บเหงือกจะไปเคี้ยวได้อย่างไร ? อาตมาก็เลยได้แต่ซดน้ำไปหน่อยหนึ่ง มื้อต่อไปเป็นข้าวต้มอีก ฝืนฉันลงไปได้ ๓ คำก็ต้องวางอีกเพราะเค็มจนฉันไม่ได้

รุ่งขึ้นก็ปีนเขาไปตักบาตรเทโวฯ มีแรงเดินก็บุญโขแล้ว ถ้าเทโวฯ อย่างเดียวตอนบ่ายจะได้พัก แต่ตอนบ่ายมีกฐินต่ออีก อาตมาได้แต่นั่งยิ้มกับตัวเอง ถ้าหงายตึงลงไปนี่จะไม่แปลกเลย..!"