[หยาดฝน]

แล้วพระองค์ท่านก็พินิจพิจารณาถึง วิธีการที่จะเข้าถึงความพ้นทุกข์ ตามที่ได้วางแนวคิดเอาไว้ จึงเห็นว่ามี 'สัมมาวาจา' ต้องเป็นบุคคลที่ไม่โกหก ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดวาจาส่อเสียดยุยงให้คนอื่นแตกร้าวกัน และไม่พูดคำเพ้อเจ้อเหลวไหลไร้ประโยชน์ ไม่เป็นอรรถไม่เป็นธรรม

'สัมมากัมมันตะ' มีการกระทำที่ถูกต้อง คือ ต้องเว้นจากการฆ่าสัตว์ เว้นจากการลักทรัพย์ เว้นจากการประพฤติผิดในกาม เว้นจากการดื่มสุราหรือว่าติดยาเสพติด

'สัมมาอาชีวะ' จะต้องมีอาชีพที่ถูกต้อง ก็คือ..เว้นจากการทำอาชีพที่ผิดทั้งกฎหมายบ้านเมืองและศีลธรรม อาชีพของนักบวชก็คือ บิณฑบาตขออาหารจากชาวบ้าน ในส่วนนี้จัดอยู่ในส่วนของ "สีลสิกขา" ก็คือ มีศีลเป็นหลัก

หลังจากนั้นแนวทางต่อไปก็คือ 'สัมมาวายามะ' มีความพยายามที่ถูกต้อง ก็คือ..พยายามขับไล่ความชั่วออกไปจากใจ ระมัดระวังไว้ไม่ให้ความชั่วนั้นเข้ามา นี่ก็คือ..การที่ต้องทรงสมาธิให้อยู่กับปัจจุบันธรรมตรงหน้า ถ้าหากว่าสมาธิทรงตัว รัก โลภ โกรธ หลงเกิดขึ้นไม่ได้

แล้วความพยายามที่ถูกต้องต่อไปก็คือ ดูว่า..ใจของเรามีความดีอยู่หรือไม่ ถ้าไม่มีความดีก็ให้สร้างความดีขึ้นมา ถ้ามีความดีอยู่แล้วก็ทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป