[เถรี]

คุยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ? ไม่เป็นไร ให้รู้แค่ว่า รักษาศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุให้คนอื่นละเมิดศีล ไม่ยินดีเมื่อเห็นคนอื่นละเมิดศีล
รู้ตัวอยู่เสมอว่าเราต้องตาย
กำหนดใจสุดท้ายไว้ที่พระนิพพาน ถ้ากำหนดยากก็นึกถึงพระพุทธรูปที่เรารักเราชอบมากที่สุดว่า นั่นแหละคือพระพุทธเจ้าบนพระนิพพาน เราเห็นท่านคือเราอยู่กับท่าน เราอยู่กับท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน

ก็ไม่ยาก..ใช่ไหม ? งานมีอยู่แค่นี้เอง เพียงแต่ว่าแต่ละวันนึกถึงแบบนี้ให้มากกว่านึกชั่ว ๆ รัก โลภ โกรธ หลง ต่าง ๆ เตะให้ไปไกล ๆ

ใจของเราเหมือนเก้าอี้ที่นั่งได้คนเดียว ถ้าความดีนั่งอยู่ความชั่วก็นั่งไม่ได้ ถ้าความชั่วนั่งอยู่ความดีก็เข้าไปไม่ถึง เพราะฉะนั้น..ตื่นเช้าขึ้นมา เราถึงต้องรีบเอาความดีเข้ามาใส่ใจก่อน

ดังนั้น..พวกเราจะเห็นว่า ตี ๓ ตี ๔ พวกเราต้องรีบมาทำกรรมฐานแล้ว พอกำลังใจทรงตัว วันนี้มีความสุข รอดตายไปอีกวัน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเอาความดีเข้ามาในใจของเราทันหรือเปล่า ? ถ้าไม่ทันก็เดือดร้อนไปอีกหนึ่งวัน

แต่ละวันชิงกันอยู่แค่นี้ ใครจะนั่งเก้าอี้ได้ก่อน ? ดังนั้น..ทันทีที่ได้สติรู้สึกตัว อันดับแรกเลยให้ภาวนาไว้ก่อน "พุทโธ..พุทโธ" นึกถึงภาพพระไว้ กำลังใจมั่นคงแล้วค่อยลุกไปเข้าห้องน้ำ ถึงจะปวดแค่ไหนอั้นไว้ก่อน พุทโธให้ได้ก่อน แต่ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็ไปห้องน้ำก่อนนะ..!

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
ปกิณกธรรมสัปดาห์วันวิสาขบูชา
ช่วงบ่ายวันอาทิตย์ที่ ๔ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทะเล)