[เถรี]

พอท่านผู้นั้นลุกออกจากกุฏิไปแล้ว ผู้เขียนก็ได้ใจจะเอาบ้าง กระหย่งเท้ากราบลงแทบเท้าหลวงปู่คำแสนใหญ่ ละล่ำละลักประจบประแจง

"หลวงปู่ครับ ผมอยากบวช"
"เอ้อ..อยากบวชจริง ก็ได้บวชเน้อ"
แหม..มันไม่หายคันหัวใจ
"บวชแล้ว ผมจะได้เป็นพระอรหันต์ไหมครับ?"
(เอาเข้านั่น)
"เอ้อ...ถ้าปฏิบัติถูกต้อง ปฏิบัติให้มันดี ปฏิบัติให้มันตรงทาง พอถึงปลายทางก็เป็นพระอรหันต์เองแหละเน้อ"
โอย..ไม่เอาใจกันบ้างเลย มันจะหายโรคคันได้อย่างไร
"หลวงปู่ครับ ผมขอฝากตัวเป็นศิษย์ ขอประทานโอวาทไว้ปฏิบัติครับ"

เท่านั้นแหละท่านผู้อ่านเอ๋ย หน้าที่ยิ้มสวยๆ เสียงที่อ่อนโยนเนิบนาบก็เปลี่ยนไป..เปลี่ยนแบบฟ้าร้องไม่ทันอุดหู
"ไอ้คนจัญไรนี่ พูดเอาอัปปรีย์เข้าตัวนี่"
ชี้หน้าตาลุกเลย !