[สุธรรม]

คุณแม่สละสิทธิ์ แต่ชื่อยังเป็นหัวหน้าคณะอยู่เลย

เมื่อกลับจากยุโรปได้ไม่กี่วัน แม่ป๋อมก็ส่งข่าวมาว่า งานค้างท่วมหัวจนเกือบจะโดนทับตาย คงไม่สามารถที่จะปลีกตัวไปทิเบตได้แล้ว ควรจะให้ใครไปแทนดี ? อาตมาตอบไปแบบไม่ต้องคิดว่า “รีบติดต่อยายจี๋ด่วนที่สุดเลย” เพราะได้ยินจากน้องเก๋ว่า Tibet Entry Permit นั้นขอยากเป็นที่สุด ต้องส่งรายชื่อพร้อมหลักฐานล่วงหน้ากันเป็นเดือน..!

เมื่อเจอกันในงานเป่ายันต์เกราะเพชร ยายจี๋พาเพื่อนซึ่งทำงานเกี่ยวกับการท่องเที่ยวมาด้วย บอกอย่างแข็งขันว่า Tibet Entry Permit นั้นขอไม่ยาก ใช้เวลาดำเนินการไม่เกิน ๑ อาทิตย์เท่านั้น อาตมาคิดไปในทางร้ายที่สุดว่า อย่างดีก็ทำให้คุณยายผิดหวัง นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งไปอีกรอบ หรืออาจจะของขึ้น ลุยเดี่ยวไปเองเลยก็ได้...

วันรุ่งขึ้นหลังงานเป่ายันต์เกราะเพชร น้องเก๋ก็ส่งหนังสือรับรองการขอใบอนุญาตเข้าทิเบตแบบกลุ่มจากคุณโจวมาให้ ในหนังสือลงวันที่ ๒๘ เมษายน ๒๐๑๔ ทั้งที่ยื่นขอไปก่อนหน้านั้นตั้งครึ่งค่อนเดือน ดูท่าที่คุณยายตั้งข้อสังเกตว่า อาจจะเป็นเพราะพวกเราไปแบบซำเหมา ทำให้ทางบริษัทไม่อยากให้เราเปลี่ยนแปลง จึงดึงเรื่องให้ช้าที่สุดนั้น คงจะไม่ใช่เสียแล้ว และในรายชื่อการขอใบอนุญาตแบบกลุ่ม ยังเป็นชื่อของแม่ป๋อมซึ่งเป็นหัวหน้าคณะอยู่เลย ซ้ำยังอนุญาตให้เข้าไปยังซีอาน เฉิงตู ปักกิ่งและเซี่ยงไฮ้อีกด้วย...

เมื่อถามถึงความเป็นไปได้ที่ยายจี๋จะได้ไปด้วย น้องเก๋บอกว่าแทบจะไม่มีหวัง ถ้าจะให้ดีก็คือขอให้ทาง NAVO Tour จัดให้ยายจี๋เข้าทางประเทศจีน จะเป็นคนเดียวหรือคณะท่องเที่ยวชุดเล็กก็ได้ แล้วไปสมทบกับพวกเราที่เมืองทิงกรี (Tingri จีนเรียกว่าติงยื่อ) จะมีโอกาสมากกว่า อาตมาจึงให้น้องเก๋แจ้งกับยายจี๋ไปตามนั้น...