๔. ง่วงแทบตาย แต่ไม่ได้นอน ทุกข์ไหม ทุกข์ค่ะ นอนแล้ว ไม่เต็มอิ่ม แต่กิจการงานมันบังคับให้ต้องตื่น ไม่อยากตื่น มันทุกข์หรือไม่ทุกข์ ทุกข์ค่ะ เอ็งจะเห็นได้ว่า การมีร่างกายทำให้มีทุกข์เป็นที่ตั้ง ไม่ว่าพระราชายันยาจกก็มีทุกข์เหมือนกัน และร่างกายมีอาการเจ็บไข้ได้ป่วยเหมือนกัน และมีความตายเป็นที่สุด
๕. สภาพของร่างกายมันหาความทรงตัวไม่ได้ ตั้งแต่วันเกิดจนถึงวันตาย เอ็งเคยเห็นคนเกิดแล้วไม่ตายมีไหม ไม่มีค่ะ พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า สัตว์โลกเกิดเท่าใด ก็ตายหมดเท่านั้น หรือเอ็งว่าไม่จริง
๖. ในขณะที่รอความตาย ร่างกายของคนเราก็เสื่อมลงทุกวัน เคยแข็งแรงทำงานว่องไว กระฉับกระเฉง แต่พออายุสูงวัยขึ้น เรี่ยวแรงกำลังวังชาก็ไม่มี บางคนเคยมีมือเท้าเป็นปกติ พอกฎของกรรมเข้ามาถึง หกล้มพิการบ้าง รถชนขาหักบ้าง แขนและมือใช้การไม่ได้บ้าง เลยทำให้การบริการร่างกายของตนไม่สมหวัง เคยกินข้าวได้เองก็ทำไม่ได้ เคยเดินได้เองก็เดินไม่ได้ เป็นต้น
พอกายทุพพลภาพความกลุ้มใจก็เกิด จิตมันก็ทุกข์ เพราะดิ้นรนอยากให้กายมันมีสภาพเหมือนเดิม พยายามดิ้นรนรักษาจนสุดความสามารถ บางรายก็หาย บางรายก็ตาย หายก็หายได้ชั่วคราว ส่วนตายนั้นตายแน่ทุกราย
|