[สุธรรม]

หน้าร้านขายของที่ระลึก

ถ่ายรูปขุนเขาหิมะรอบด้าน แล้วเดินทางไปตามทางลาด ซึ่งมีทั้งเด็กและวัยรุ่นหลายคน นั่งเอาก้นไถลลงไปเลย ย้อนมาถึงช่วงแรกที่พวกเราถ่ายรูปกัน ตอนนี้พรรคพวกหายหน้าไปเกือบหมดแล้ว เห็นใบฎีกาวรัญญูที่นั่งให้ถ่ายรูปอยู่กลางหิมะเท่านั้น คงจะหนีหนาวกลับเข้าไปในตัวอาคารกันหมดแล้ว อาตมาจึงเดินกลับเข้าไปบ้าง สวนทางกับนักท่องเที่ยวที่กำลังเดินออกมาอีกคณะใหญ่ อากาศข้างในอุ่นจนร้อนเลย...

เดินเข้าห้องน้ำไปก่อน จัดการกับทุกข์เบาเรียบร้อยแล้ว จึงเดินเข้าไปในร้านขายของที่ระลึก เจ้าบีเวอร์ตัวเบ้อเริ่มยืนต้อนรับอยู่ในตู้กระจกหน้าร้าน สารพัดข้าวของเต็มไปหมด ทั้งขนมขบเคี้ยว ช็อกโกแล็ต ตุ๊กตา เสื้อ หมวก โปสการ์ด พวงกุญแจ รูปวาด รูปถ่าย หนังสือ ฯลฯ มีนักท่องเที่ยวเดินเลือกซื้อกันอยู่ไม่น้อยเลย สักครู่ก็เห็นพวกเราเดินเข้ามาบ้าง คงกลัวว่าไม่มีใครช่วยส่งภาษาให้ จึงต้องรอจนอาตมาหรือใบฎีกาวรัญญูเข้ามาก่อน...

อาตมาหยิบพวงกุญแจที่เป็นรูปเสือ ลิง และหมี ทำด้วยผ้า ราคาอันละ ๑๑.๑๐ ฟรังก์สวิส ไปส่งให้คนขายที่หน้าเคาน์เตอร์ พร้อมกับควักธนบัตรใบละ ๕๐ ยูโรส่งให้ คนขายกดเครื่องคิดเลขพิเศษ ที่สามารถแปลงอัตราเงินของทุกชาติในโลก ปรากฏว่าเครื่องแสดงราคามาที่ ๒๘.๙๖ ยูโร แล้วยายหนูคนขายก็กดเปลี่ยนระบบใหม่ ทอนเงินมาให้ ๒๔.๒๐ ฟรังก์สวิส อะไรจะสะดวกและง่ายดายปานนี้ “บ้านเราน่าจะมีเครื่องประเภทนี้ใช้บ้างนะ” อาตมาคิดขณะที่รับพวงกุญแจในถุงกระดาษใบเล็กพร้อมกับเงินทอน...