[มัคคนายก]

บทปลงสังขาร

มนุษย์เราเอ๋ย................เกิดมาทำไม................นิพพานมีสุข................อยู่ไยมิไป
ตัณหาหน่วงหนัก............หน่วงชักหน่วงไว้...........ฉันไปไม่ได้.................ตัณหาผูกพัน
ห่วงนั้นพันผูก................ห่วงลูกห่วงหลาน..........ห่วงทรัพย์ศฤงคาร..........จงสละเสียเถิด
จะได้ไปนิพพาน.............ข้ามพ้นภพสาม.............ยามหนุ่มสาวน้อย...........หน้าตาแช่มช้อย
งามแล้วทุกประการ..........แก่เฒ่าหนังยาน............แต่ล้วนเครื่องเหม็น.........เอ็นใหญ่เก้าร้อย
เอ็นน้อยเก้าพัน..............มันมาทำเข็ญใจ.............ให้ร้อนให้เย็น...............เมื่อยขบทั้งตัว
ขนคิ้วก็ขาว..................นัยน์ตาก็มัว..................เส้นผมบนหัว...............ดำแล้วกลับหงอก
หน้าตาเว้าวอก..............ดูน่าบัดสี.....................จะลุกก็โอย.................จะนั่งก็โอย
เหมือนดอกไม้โรย..........ไม่มีเกสร.....................จะเข้าที่นอน...............พึงสอนภาวนา
พระอนิจจัง..................พระอนัตตา..................เราท่านเกิดมา..............รังแต่จะตาย
ผู้ดีเข็ญใจ...................ก็ตายเหมือนกัน.............เงินทองทั้งนั้น..............ไม่ติดตัวไป
ตายไปเป็นผี................ลูกเมียผัวรัก.................เขาชักหน้าหนี..............เขาเหม็นซากผี
เปื่อยเน่าพุพอง.............หมู่ญาติพี่น้อง...............เขาหามเอาไป..............เขาวางลงไว้
เขานั่งร้องไห้................แล้วกลับคืนมา..............อยู่แต่ผู้เดียว................ป่าไม้ชายเขียว
เหลียวไม่เห็นใคร...........เห็นแต่ฝูงแร้ง................เห็นแต่ฝูงกา................เห็นแต่ฝูงหมา
ยื้อแย่งกันกิน................ดูน่าสมเพช..................กระดูกกูเอ๋ย................เรี่ยรายแผ่นดิน
แร้งกาหมากิน...............เอาเป็นอาหาร...............เที่ยงคืนสงัด................ตื่นขึ้นมินาน
ไม่เห็นลูกหลาน.............พี่น้องเผ่าพันธุ์...............เห็นแต่นกเค้า...............จับเจ่าเรียงกัน
เห็นแต่นกแสก..............ร้องแรกแหกขวัญ............เห็นแต่ฝูงผี.................ร้องไห้หากัน
มนุษย์เราเอ๋ย................อย่าหลงนักเลย.............ไม่มีแก่นสาร................อุตส่าห์ทำบุญ
ค้ำจุนเอาไว้..................จะได้ไปสวรรค์..............จะได้ทันพระพุทธเจ้า.......จะได้เข้านิพพาน
อะหัง วันทามิ สัพพะโส อะหัง วันทามิ นิพพานะปัจจะโย โหตุ ฯ