[เถรี]

โบราณาจารย์เขาเอาเคล็ดลับมาสร้างเป็นเครื่องรางของขลังเยอะแยะ ถ้าหากว่าย่อเป็นพระคาถาก็ อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ พุ ภะ

อะ คือ อะระหัง
สัง คือ สัมมาสัมพุทโธ แต่คราวนี้อักขระขอมหรือบาลีจะขึ้นด้วยอัง ในเมื่อขึ้นด้วยอังก็เลยกลายเป็นสังแทน ไม่ใช่สัมที่ใช้ ม. ม้า สะกด
วิ คือ วิชชาจะระณะสัมปันโน
สุ คือ สุคะโต
โล คือ โลกะวิทู
ปุ คือ ปุริสะทัมมะสาระถิ
สะ คือ สัตถา เทวะมะนุสสานัง
พุ คือ พุทโธ
ภะ คือ ภะคะวา

ภาวนาอย่างเดียวก็ได้ แต่ทำเองแล้วไม่ขลัง ไม่เหมือนที่ครูบาอาจารย์ท่านทำให้ แม่ก็เลยอยากได้พิรอดแขน ๙ ปม หลวงปู่บุญ เอาไปให้ลูกชายใส่ จะได้ล้วงไปดำใบแดงแล้วรอด พิรอดคือรอดอย่างวิเศษ ความจริงสมัยโน้นอาตมภาพไม่มี ตอนนั้นยังไม่รู้จักของ สมัยหลังพอมาเล่นวัตถุมงคล อาตมภาพหามาได้หลายวง

ตอนช่วงนั้นยังไม่มีอะไร จึงไปจุดธูปบอกกล่าวหลวงปู่หลวงพ่อ "แม่บอกใครไว้ให้ท่านก็อยู่เฉย ๆ นะครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง..!" ก็แม่ไปบนเสียหลายที่ อาตมาต้องไปจุดธูปบอกซ้ำ "ให้อยู่เฉย ๆ นะครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง..!"

เพราะฉะนั้น..เรื่องพวกนี้ถ้าหากว่าเราเอาดี ก็จะดีได้ในทุกเรื่อง ก็ไม่มีอะไรนี่นา เขาบอกว่าชีวิตลูกผู้ชายถ้าไม่ได้เป็นทหารก็ต้องไปบวช จะได้รู้ว่าความยากลำบากเป็นอย่างไร อาตมภาพเล่นเอาทั้งสองอย่างเลย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ต้องรู้ให้ครบ..!