[วาโยรัตนะ]

ทุกเช้าหลังจากไปส่งลูกที่โรงเรียน ผมจะขับรถกลับมาบ้านอีกครั้ง เพื่อนำอาหารไปใส่บาตรหลวงพี่ ลุ้นกันแทบทุกวัน รถก็ติดขึ้นเรื่อย ๆ
แต่ท่านก็เมตตารับอาหารทุกครั้งถึงจะไปสายบ้าง

หลวงพี่:โยม พระบรมสารีริกธาตุทั้งหมด รวมถึงพระปัจเจกสารีริกธาตุ พระธาตุ พระอรหันต์ธาตุ ล้วนแล้วแต่มีความสำคัญและศักดิ์สิทธิ์มาก ถ้าโยมประดิษฐานไว้ในห้องพระ แล้วหากโยมเป็นคนที่มีความคล่องตัวในฌานมาก ๆ จะดีมาก แต่นี้โยมมันตรงกันข้ามเลย ......(ท่านยิ้ม ๆ)

ทัดฤทธิ์: หลวงพี่! กระผมขอถามอะไรตรง ๆ นะครับ (ท่านพยักหน้าตอบรับด้วยสีหน้าเหมือนจะรู้ว่ากระผมจะถามอะไร) ที่ผ่านมาก่อนกระผมจะไปบวชและอยู่จำพรรษากับหลวงพ่อเล็ก ก่อนหน้านั้นกรรมฐานหรืออะไรที่ผมรู้สึกว่าผมรู้ ผมคล่อง แท้จริงแล้วผิดเกือบหมดเลยใช่หรือไม่ขอรับ

หลวงพี่ :อือม์ เกือบจะผิดทั้งหมด เกือบ ๆ นะ ไอ้ที่ถูกก็มีอยู่ โยมมีบุญ หลุดออกมาจากวงจรแห่งอวิชชาตรงนั้นมาได้ ก็ถือว่าได้รับบทเรียนมาเยอะมาก จะได้โตเป็นผู้ใหญ่ในการปฏิบัติเสียที ยังมีคนหลงทางอีกเยอะโยมเพราะความอยากได้ อยากมี อยากรู้อยากเห็นจนขาดเหตุผล และโดยเฉพาะโลกธรรมแปดที่มันเป็นบ่วงร้อยรัดบุคคลเหล่านั้นเอาไว้ มันน่าสงสารจริง ๆ

อะไร ๆ ที่ปิดโยมอยู่เหมือนที่ครูบาอาจารย์ของโยมเคยบอกโยมไว้ว่าเมื่อถึงเวลาทุกอย่างมันจะเปิดออก ตามที่โยมเคยเล่าให้อาตมาฟัง ไม่ต้องห่วงหรอก ทำไป ปฏิบัติไป เดี๋ยวหลวงพ่อเล็กท่านเปิดทางให้โยมเองแหละ ครูบาอาจารย์ท่านเมตตาเราอยู่ ท่านดูแลเราตลอดนั้นแหละโยม โชคดี ความดีไม่ทิ้งใครหรอกโยม

ทัดฤทธิ์:สาธุ กราบแทบเท้าขอบพระคุณมากขอรับหลวงพี่ ปีนี้ถ้าผมไม่ได้ความเมตตาจากหลวงพี่ ผมเองก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร

หลวงพี่: เอา ๆ ไปทำงาน เดี๋ยวจะสาย