[เถรี]

อย่างเวลาจับภาพพระให้เป็นกสิณ ถามตัวเองว่า เราทำมาเท่าไรแล้ว เราทั้งหลายมีบุญพอตัวแล้วจึงเกิดมาเป็นคนได้ ทำไมแค่จับภาพพระเราจะทำไม่ได้

ถ้าจับภาพพระไม่ถนัด หรือภาวนาไม่ทรงตัว ก็ให้ย้ำคิดย้ำทำ อย่าใจร้อนและเบื่อเด็ดขาด

ช่วงแรกตอนฝึกกสิณ ถ้าฝึกแค่ไม่กี่ชั่วโมง ก็บ่นว่าไม่ได้สักที แต่ถ้าฝึกทำแบบนั้นไปสักหมื่นครั้ง เป็นแสนครั้ง เป็นล้านครั้ง ภาพพระจึงจะดีขึ้น แต่พวกเราไม่ใช่แบบนั้น เราไม่มีความพยายาม ไม่มีความอดทน ความสำเร็จก็เลยไม่เกิด