[นายกระรอก]

เรื่องพวกนี้อาตมาพูดบางทีก็เกินความรู้ญาติโยมไปนิดหนึ่ง เพราะว่าพวกเราไม่ได้ฝึกซ้อมในเรื่องของสมาธิอย่างเข้มข้นถึงระดับ ไม่ได้ซ้อมเข้า ไม่ได้ซ้อมออก ไม่ได้ซ้อมสลับสมาธิภาวนา ไม่ได้ซ้อมตั้งเวลา พวกเราก็จะไม่เข้าใจว่า เรื่องทั้งหลายเหล่านี้สำเร็จแก่เราได้อย่างไร อยู่ในลักษณะทำมั่ว ๆ ไป พอถึงเวลาเกิดผลสำเร็จก็เสวยผลจนหมดเกลี้ยง แล้วก็ทำมั่วใหม่ ไม่รู้ว่าเหตุที่แท้จริงเป็นอย่างไรที่ทำให้ผลอย่างนี้เกิด ก็ต้องใช้วิธีตีเปะปะเป็นมวยวัด โอกาสที่จะถูกเป้าก็จะมีน้อยกว่าบุคคลที่มีความเข้าใจ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

ดังนั้น..การที่ให้พวกเราภาวนาแบบเอาคุณภาพ ก็แปลว่าให้เน้นเรื่องสมาธิภาวนา แต่ถึงเวลาแล้วต้องเข้าให้เป็น ต้องออกให้เป็น หรือไม่ก็ปรับให้อยู่ในระดับสมาธิใช้งาน ทรงได้ทุกเวลาที่เราต้องการ ถ้าลักษณะอย่างนั้นผลที่เกิดก็จะไหลมาเทมา แต่ถ้าไม่สามารถทำได้ในลักษณะอย่างนี้ เราก็ต้องเข้าสมาธิให้เต็มที่แล้วคลายออกมา ก็แปลว่าคาถา ๙ จบ เราต้องว่าสมาธิของเราให้สูงที่สุด หรือว่า ๑๐๘ จบ สมาธิของเราต้องสูงที่สุด หลังจากนั้นคลายสมาธิออกมา ซึ่งปกติของพวกเราก็ไม่ต้องเสียเวลาคลาย เพราะว่ามักจะหลุดเองเสมอ..ฟังแล้วเครียด..!