[เถรี]

ในปี ๒๕๖๗ นี้ ยังมีสิ่งที่เราท่านทั้งหลายต้องระมัดระวังอยู่หลายอย่างหลายประการด้วยกัน อันดับแรกเลย เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บ ยังไม่ได้หายไปไหน ในช่วงระยะที่ผ่านมาไม่นาน วัดท่าขนุนก็มีพระ ตลอดจนกระทั่งแม่ชีและญาติโยม ติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ไป รวม ๆ แล้ว ๓๓ รูป/คน..! ติดเกือบทั้งวัด ไม่รู้เจ้าอาวาสรอดได้อย่างไร ? พวกที่ติดก็นั่งฉันข้าวอยู่วงเดียวกันนั่นแหละ..!

อีกประการหนึ่งก็คือเรื่องของภัยแล้ง ที่จะมาต่อเนื่องทันทีทันใดกับน้ำท่วม ช่วงนี้คณะสงฆ์กำลังระดมทรัพย์สินสิ่งของ เพื่อไปช่วยน้ำท่วมที่ปักษ์ใต้ แต่เป็นที่เหลือเชื่อว่า หลังจากนั้นไม่กี่วันบ้านเราจะเริ่มแล้ง สิ่งที่เราจะต้องเตรียมรับมือเอาไว้ ก็คือเรื่องของการบริหารจัดการน้ำให้ดี

แล้วยังมีผลกระทบจากภาวะสงครามจากทางด้านนอก ซึ่งตอนนี้แม้กระทั่งเรื่องของการขนส่งสินค้าทางทะเลก็เป็นไปโดยยาก เพราะว่าคู่สงครามเห็นเรือขนส่งสินค้าของอีกฝ่ายหนึ่งเป็นเป้าในการโจมตี ถ้าหากว่าเรื่องของการค้าไปไม่ได้ เศรษฐกิจจะตกไปทั้งโลกเลย..!

ดังนั้น..ถ้าท่านทั้งหลายนึกถึงพระบรมราโชวาทของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่ท่านสอนให้เราอยู่อย่างพอเพียง คำว่า พอเพียง นี้มาจากหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ก็คือหลักสันโดษ แต่คราวนี้คำว่าสันโดษ ไม่ได้แปลว่าต้องลำบากยากจน เนื่องเพราะว่าสันโดษนั้นประกอบไปด้วย

ยถาลาภสันโดษ ยินดีตามมีตามได้ ถึงไม่ถูกรางวัลที่หนึ่ง ถูกเลขท้ายสองตัวก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย

ยถาพลสันโดษ ยินดีตามกำลังที่หาได้ ถ้าหากว่าเรานามสกุลสิริวัฒนภักดี หรือเจียรวนนท์ จะหาสักหมื่นล้านแสนล้านนั่นก็กำลังของเราหาได้ ตัวเราเองค่าแรงวันหนึ่ง ๓๐๐ บาท เราก็หาของเราได้แค่นี้ ท่านให้เรายินดีในสิ่งที่เราหาได้ ก็คืออย่ามองสูงเกินสภาพของตนเองไป ใจจะไม่สงบ

ข้อสุดท้ายเลย ยถาสารุปปสันโดษ รู้จักยินดีตามฐานะของตน ไม่ใช่ค่าแรงวันละ ๓๐๐ บาทแล้วเราก็กินหมูกระทะทุกวัน อันนั้นก็เกินไป อย่าไปดูคนที่เขามีเงินเป็นหมื่นเป็นแสนล้าน ซื้อรถคันหนึ่ง ๔๐ - ๕๐ ล้านบาท นั่งได้แค่ ๒ คน..! นั่นเรื่องของเขา เราขึ้นรถเมล์คันละ ๕ ล้าน นั่งได้ ๔๐ คน เพื่อนฝูงเยอะดี..!