[เถรี]

"ขอให้ทุกคนโปรดทราบว่า เรื่องของการปฏิบัติธรรมเป็นกำลังใจในระดับปรมัตถบารมี ก็คือกำลังใจสูงสุด ซึ่งแปลว่าเราสามารถที่จะเร่งรัดตนเองให้เข้มข้นกว่านี้ ให้เคร่งครัดมากกว่านี้ แต่เราก็ทำตนเหมือนคนมีเวลามาก ก็คือไม่ได้เริ่ม ไม่ได้เร่งเสียที

อย่าลืมว่าความตายอยู่กับเราทุกลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าไม่หายใจออกก็ตายแล้ว หายใจออกไม่หายใจเข้าก็ตายอีกเช่นกัน ความตายมาประชิดติดตัวแล้ว ยังประมาทว่าเวลาเหลืออีกมาก สมควรหรือไม่สมควร เราก็ค่อย ๆ พิจารณาดู

การเกิดมาเป็นมนุษย์ยากเหลือแสน ท่านเปรียบว่าเหมือนเอาเต่าตาบอดตัวหนึ่ง ไปทิ้งอยู่ในทะเลที่เต็มไปด้วยคลื่นลม มีแอกเล็ก ๆ ที่พอสวมคอเต่าได้ทิ้งอยู่ในนั้นด้วย ระยะเวลา ๑๐๐ ปี เต่าตัวนั้นโผล่ขึ้นมาครั้งหนึ่ง ๑๐๐ ปีโผล่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ถ้าศีรษะสวมแอกพอดีถึงจะมีสิทธิ์มาเกิดแค่ครั้งหนึ่ง เราเกิดยากได้ขนาดนี้ จงอย่าได้ปล่อยชีวิตให้สูญเปล่า

การที่จะได้พบพระพุทธศาสนาก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ เพราะว่าเวลาที่โลกอยู่ในช่วงว่างจากพระพุทธศาสนา มีมากกว่าจนประมาณไม่ได้ ได้พบพระพุทธศาสนาแล้ว จะได้ฟังธรรมก็แสนยาก เรามาลองพิจารณาดูว่า บุคคลทั่วไปในประเทศไทย ๖๘ ล้านคน ที่ได้ชื่อว่าเป็นชาวพุทธ ๙๘ เปอร์เซ็นต์ มีสักกี่คนที่เข้าวัดปฏิบัติธรรมเป็นปกติ ? ได้ฟังธรรมแล้วจะเกิดความเลื่อมใสก็แสนยาก เลื่อมใสแล้วจะมีโอกาสปฏิบัติธรรมก็ยาก หลายคนตั้งใจจะมาวัดเมื่อไร ก็มักจะมีอุปสรรคขัดขวางจนมาไม่ได้ทุกที"