[เถรี]

สมัยก่อนเรื่องอำนาจของเจ้าอาวาสที่มีตามกฏหมาย ทำให้เกิดการลงโทษแต่พอสมควรภายในวัด เรียกว่าอาญาวัด เป็นเรื่องที่ชาวบ้านกลัวมากกว่ากฎหมายอีก เพราะว่าส่วนใหญ่หลวงพ่อเจ้าอาวาสก็มักจะเป็นพระอุปัชฌาย์อาจารย์มาตั้งแต่รุ่นปู่ รุ่นพ่อ มาถึงรุ่นตัวเอง ไปถึงรุ่นลูกของตน บางทีสามสี่ชั่วคน ท่านเป็นอาจารย์มาหมด ก็เลยเกรงใจ

โดยเฉพาะถ้าไปเจออย่างหลวงปู่ทา วัดพะเนียงแตก ถ้าวัดมีงาน ไม่ต้องไปตีกัน หลวงปู่ทาถือไม้พลองเดินตรวจวัด เจอจิ๊กโก๋ตีกันเมื่อไร ท่านโดดใส่ฟาดทั้ง ๒ ฝ่ายเลย จนกระทั่งเขาเรียกกันว่าหลวงพ่อเสือ

วัดพะเนียงแตกได้มาก็จากสิ่งที่ท่านทำนั่นแหละ ไปดูพลุ เขาจุดพลุกัน จุดพะเนียง จุดตะไล แล้วก็ตีกัน ท่านก็เลยเอามือไปปิดกระบอกพลุ ที่กำลังพุ่งอยู่สูงเป็นวา ๆ จนกระทั่งไฟพุ่งขึ้นไม่ได้ก็เลยระเบิดตูม..! เขาก็เลยเรียกหลวงพ่อพะเนียงแตก เรียกไปเรียกมากลายเป็นวัดพะเนียงแตก

เรื่องอาญาวัดสมัยก่อนศักดิ์สิทธิ์มาก สมัยนี้ศักดิ์สิทธิ์เฉพาะที่วัดท่าขนุนแห่งเดียว เพราะเจ้าอาวาสวัดอื่นไม่เตะโยมแล้ว