[เถรี]

อาตมาขอสรุปง่าย ๆ ว่า ถ้าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้เกิดขึ้นก็อย่าได้หวั่นไหว สิ่งที่เขาต้องการคือให้เราหวั่นไหว ให้เรากลัดกลุ้ม ให้เราเครียดอยู่ตรงนั้น จะได้ปฏิบัติต่อไม่ได้ ขอให้ทุกคนตั้งใจขอขมาพระรัตนตรัย ขอขมาตอนไหน ? ตอนก่อนทำความดี ก่อนสวดมนต์ไหว้พระ ก่อนเจริญกรรมฐาน

บางคนสมาทานศีลเป็นปกติก็ขอขมาก่อนสมาทานศีล ขอขมาพระรัตนตรัยก่อน ขอขมาในลักษณะที่ว่า ถ้าตัวเราสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เราย่อมไม่คิด ไม่พูด ไม่ทำ เป็นปกติอยู่แล้ว แต่ในเมื่อโดนกิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรม ชักนำให้เราคิด เราพูด เราทำในสิ่งไม่ดีเช่นนั้น เราก็ตั้งใจขอขมา ต่อให้เราไม่ได้คิดเองทำเอง ในเมื่อทำผ่านตัวเราไป เราก็เต็มใจขอขมา กราบขอขมาบ่อย ๆ อย่างน้อยก็เช้าเย็น ถ้าหากมารเขาเห็นว่าไม่สามารถจะก่อกวนให้เราแกว่งได้ กวนให้ใจเราขุ่นไม่ได้ เขาก็จะเลิกไปเอง

เพียงแต่ว่าระยะแรกต้องสู้กันก่อน ก็คือเราขอขมา ส่วนเขาก็ชวนเราปรามาส อาตมาเจอมาขนาดว่ากำลังกราบขอขมาพระ เขาชวนให้ยกฝ่าเท้าลูบหน้าพระเฉยเลย นี่คือลักษณะที่เขาตั้งใจทำ แต่อาตมาก็หน้าด้านหน้าทน เอ็งทำได้ข้าก็ขอขมาใหม่ จนกระทั่งท้ายสุดแล้วเขาเห็นว่าไม่สามารถที่จะก่อกวนได้ เขาก็เลิกไปเอง

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เป็นปกติเป็นธรรมดา ใครทำแล้วไม่พบไม่เจอ แปลว่ายังไม่ใช่นักปฏิบัติที่แท้จริง ดังนั้น..ขอให้ทุกคนตั้งใจขอขมาพระ และโดยเฉพาะต้องอยู่กับลมหายใจเข้าออก อย่าให้หลุดไป หลุดเมื่อไรสิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะแทรกเข้ามาทันที ลำดับต่อไปขอให้ทุกท่านตั้งใจภาวนาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา