[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อคะ หลังจากครั้งล่าสุดที่หนูติดอยู่ หนูก็ไปภาวนาแบบไม่สนใจอะไรมาก มันก็ผ่านไปได้ค่ะ มันก็ไปอยู่ที่อารมณ์นิ่งสนิท เฉยสนิทค่ะ ทำให้หนูเข้าใจว่าเป็นฌานสี่ แต่พอลองเงี่ยหูฟังก็ยังได้ยินเสียง แล้วก็ยังหายใจอยู่ด้วยค่ะ แสดงว่ามันยังไม่ใช่ฌานสี่ใช่ไหมคะ
ตอบ : เราจะไปเอาฌานสี่แบบนิ่งสนิทมันไม่ได้ เพราะว่ามันมีฌานสี่แบบใช้งานด้วย ฌานสี่แบบใช้งานมันเหมือนกับอารมณ์ปกติทั่ว ๆ ไป เพียงแต่ว่าเราจะสนใจอาการภายนอกหรือเปล่า ถ้าสนใจ...มันรับรู้ แต่ถ้าหากเป็นฌานสี่ที่เป็นสมาธิตั้งใจฝึกอย่างเดียว โดยไม่สนใจอย่างอื่นเลย มันจะไม่รับรู้อาการภายนอก ต้องไปสังเกตด้วยตัวของเราเอง สำคัญที่สุดว่าขณะนั้นนิวรณ์ ๕ กินใจเราหรือเปล่า ถ้านิวรณ์มันกินใจเราไม่ได้ ถือว่ากำลังมันเพียงพอที่จะสู้กิเลสแล้วแม้ว่ามันไม่มากพอที่จะตัดกิเลสก็ตาม

ถาม : แล้วพอถึงจุดนั้นหนูก็รู้สึกว่า ถ้าพิจารณาได้มันจะดี แต่พอนึกอย่างนั้นแล้วมันก็พิจารณาไม่ไป เหมือนมันเฉื่อย ๆ อยากจะแช่อยู่อย่างนั้น
ตอบ : ต้องคลายกำลังใจออกมา ตั้งเวลาให้มัน ตั้งใจว่าอีกครึ่งชั่วโมงเราจะคลายออกมา พอมันคลายออกมาแล้วเราก็มาคิด

ถาม : แล้วแบบลืมตา ลุกขึ้นมานั่งแบบนี้ แล้วมันจะคลายไหมคะ
ตอบ : ยาก ถ้ากำลังใจมันแน่นจริง ๆ หกคะเมนตีลังกามันยังไม่หลุดเลย

ถาม : ในการพิจารณาแล้วเราเกิดอารมณ์เหมือนกับว่าละอะไรบางอย่างได้ แล้วทรงอารมณ์นั้นได้นาน ๆ นี่ขึ้นอยู่กับสมาธิเป็นหลักใช่ไหมคะ
ตอบ : ทำบ่อย ๆ ย้ำบ่อย ๆ จนกระทั่งใจมันยอมรับจริง ๆ มันก็จะละได้ไปเอง แต่ว่าทั้งหมดนี่มันเป็นส่วนของสมาธิเกิน ๘๐ เปอร์เซ็นต์ ถ้ากำลังสมาธิไม่พอมันก็ตัดไม่ได้ ละไม่ได้

ถาม : หลวงพ่อคะแล้วถ้าเจอเรื่องตลกขำ ๆ แล้วหัวเราะก๊าก ๆ นี่มันเป็นกิเลสหรือเปล่า
ตอบ : จะหัวเราะก๊าก..ใครเขาจะว่าอะไร แต่ว่าก๊ากเสร็จแล้วมาอยู่กับอารมณ์เดิมของเรา จะเรียกว่าเป็นกิเลสไหม มันก็ยังมีส่วน มันยังไปยินดียินร้ายกับมัน

ถาม : แล้วพระอรหันต์หัวเราะกับปุถุชนหัวเราะมันต่างกันไหมคะ
ตอบ : อันหนึ่งเป็นแค่อาการ อาการที่สักว่าแต่แสดงออก อีกอันหนึ่งใจไปด้วย ความรู้สึกมันเป็นไปตามนั้นเลย ปุถุชนนี่ความรู้สึกมันไหลตามตลอด