วันที่ ๒ ยังคงไล่จับแมลงวันกันเป็นปกติ ทันทีที่เอาไปปล่อยออกข้างนอก ก็จะเข้ามาปรากฏตัวใหม่อยู่ในกุฏิเสมอ และเป็นแมลงวันตัวลายขนาดใหญ่เท่านั้น
จนกระทั่งอาตมาปรารภว่า "สงสัยว่าพญาแมลงภู่คำจะต้องมีบริวารคอยรับใช้ ก็เลยทำให้แมลงวันพวกนี้โดนดึงเข้ามาในกุฏิ" โดยเฉพาะว่ามาตอมหัวตอมหูอาตมาอยู่คนเดียว น้องเล็กที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกลไม่โดนตอมเลย
เรื่องมาชัดเจนตอนที่น้องเล็กไล่จับแมลงวันจนฉิว แล้วเอ่ยเสียงดุขึ้นมาว่า "พี่ภู่..ไล่จับแมลงวันไม่สนุกเลย ถ้ายังขืนเป็นแบบนี้อีกจะไม่ให้อนุโมทนาบุญแล้วนะ..!" ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่ว่าจะจับเอาไปปล่อยกี่ตัวก็หายวับไปกับตา ไม่มีมาปรากฏด้านในกุฏิอีกเลย..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 06-04-2020 เมื่อ 07:53
|