[ชินเชาวน์]

“มงคล”แห่งปฐมอุบัติ

ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ หรือพระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต มีนามเดิมว่า ตรึก จินตยานนท์ ท่านเกิดเมื่อวันมาฆบูชา ที่ ๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๔๐ ตรงกับวันเสาร์ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีระกา เวลา ๗.๔๐ น. เป็นบุตรคนแรกของพระนรรราชภักดี (ตรอง จินตยานนท์) และนางนรราชภักดี (พุก จินตยานนท์) ที่บ้านใกล้กับวัดโสมนัสวิหาร กรุงเทพมหานคร

ตั้งแต่เล็กแต่น้อย ท่านเจ้าคุณนรรัตน์ฯได้ฉายแววแห่งความเป็นอัจฉริยบุคคลให้เป็นที่แจ้งใจแก่ คนทั้งหลายมาโดยตลอด ด้วยท่านนั้น มีครบทั้งรูปร่าง หน้าตา กริยามารยาทอันงดงามยิ่ง ตลอดจนสติปัญญาก็เฉลียวฉลาดอย่างยิ่ง นอกจากนี้ ท่านยัง จิตใจที่สูงส่งและขาวสะอาดในทุกส่วน อีกทั้งยังมีความขยันหมั่นเพียร มัธยัสถ์ และเปี่ยมปรี่ไปด้วยความกตัญญูกตเวทิตคุณต่อผู้มีพระคุณอย่างเหลือล้นในทุกประการ เป็นที่ชื่นชมโสมนัสแก่ทุกผู้ที่ได้รู้จักมักคุ้นอยู่โดยถ้วนหน้า จนถึงแก่บางคนได้ไปซักถามกับโยมบิดาของท่านเจ้าคุณนรรัตน์ฯ (พระนรราชภักดี) ว่า ประพฤติตนเช่นไร สวดมนต์อย่างไร หรือท่องคาถาบทไหนฯลฯ จึงได้มีบุตรที่ดีเยี่ยงท่านเจ้าคุณนรรัตน์ฯเห็นปานนี้ ?? ซึ่งพระนรราชภักดีก็ได้ตอบไปว่าเห็นจะเป็นด้วยเหตุที่ท่านได้ใส่ใจภาวนา สวดพระคาถา”มงคลสูตร” (อเสวนา จ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวนา ฯลฯ)อยู่เป็นนิตย์นั่นเอง

อันพระคาถามงคลสูตรนี้ องค์ของท่านเจ้าคุณนรรัตน์ฯ ก็นิยมท่องบ่นภาวนาอยู่เสมอเช่นกัน ทั้งยังได้แนะนำบุคคลใกล้ชิดให้หมั่นสวดภาวนา ทั้งเช้าและค่ำของทุกวันด้วย โดยท่านได้ให้อรรถาธิบายไว้ว่า
“มงคลคาถานี้ เป็นพระสูตรที่คัดมาจากพระไตรปิฏก ผู้ใดท่องบ่นสาธยายและปฏิบัติตามแล้ว ย่อมเป็นสิริมงคลอย่างประเสริฐ จึงเรียกว่าคาถามงคลสูตร” ซึ่งมีเนื้อความเต็มดังนี้ฯ

อะเสวะนา จะ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวะนา

ปูชา จะ ปูชะนียานัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง

ปะฏิรูปะเทสะวาโส จะ ปุพฺเพ จะ กะตะปุญฺญะตา

อัตตะสัมมาปะณิธิ จะ เอตัมมังคะละมุตตะมัง

พาหุสัจจัญจะ สิปปัญจะ วินะโย จะ สุสิกขิโต

สุภาสิตา จะ ยา วาจา เอตัมมังคะละมุตตะมัง

มาตาปิตุอุปัฏฐานัง ปุตตะทารัสสะ สังคะโห

อะนากุลา จะ กัมมันตา เอตัมมังคะละมุตตะมัง

ทานัญจะ ธัมมะจะริยา จะ ญาตะกานัญจะ สังคะโห

อะนะวัชชานิ กัมมานิ เอตัมมังคะละมุตตะมัง

อาระตี วิระตี ปาปา มัชชะปานา จะ สัญญะโม

อัปปะมาโท จะ ธัมเมสุ เอตัมมังคะละมุตตะมัง

คาระโว จะ นิวาโต จะ สันตุฏฐี จะ กะตัญญุตา

กาเลนะ ธัมมัสสะวะนัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง

ขันตี จะ โสวะจัสสะตา สะมะณานัญจะ ทัสสะนัง

กาเลนะ ธัมมัสสากัจฉา เอตัมมังคะละมุตตะมัง

ตะโป จะ พรัหมะจะริยัญจะ อะริยะสัจจานะ ทัสสะนัง

นิพพานะสัจฉิกะริยา จะ เอตัมมังคะละมุตตะมัง

ผุฏฐัสสะ โลกะธัมเมหิ จิตตัง ยัสสะ นะ กัมปะติ

อะโสกัง วิระชัง เขมัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง

เอตาทิสานิ กัตวานะ สัพพัตถะมะปะราชิตา

สัพพัตถะ โสตฺถิง คัจฉันติ ตันเตสัง มังคะละมุตตะมันติ