[ป้านุช]

"ในเรื่องที่สองนี้ไปเที่ยว ก็ได้เห็นแล้วว่าการไปเที่ยวต่างประเทศมันไม่ได้ไปเที่ยว ไปแล้วก็ต้องมีการรับแขกหรือถูกรับแขก คือว่าเราก็กลายเป็นแขกไป เขาต้องดูแล ถ้าเขาไม่ดูแลเขาก็กลัวว่าคนไทยนี่เองจะว่า เขาต้องดูแลเรา เมื่อเขาดูแลเราเราก็เหนื่อยยิ่งขึ้น มันก็เลยทำให้ไม่ได้ไปพักผ่อน อันนี้ก็คงเข้าใจหมายความว่าอะไร คราวนี้ไปในด้านไปเจริญสัมพันธไมตรี ก็เข้าใจว่าจะมีประโยชน์บ้าง แต่ว่ามีทูตานุทูต แล้วก็มีคนจะไป ก็อาจเจริญสัมพันธไมตรีได้ดีเหมือนกันเท่า ๆ กัน

ข้อขัดข้องอย่างหนึ่งที่สำคัญ ก็คือเวลาออกจากประเทศไปทีไร แม้จะไปวันเดียวตามกฎหมายก็จะต้องมีผู้สำเร็จราชการ มิฉะนั้นก็ผิดกฎหมาย ก็มีการโกลาหลยุ่งยากหลายอย่าง ไม่นับถึงความสิ้นเปลืองก็มาก ผลที่จะได้มาอาจไม่คุ้มผลที่จะต้องเสีย ฉะนั้นก็คิดรอบคอบแล้วไม่ไปดีกว่า เป็นฤๅษีอยู่ในประเทศดีกว่า

ความจริงว่าเป็นฤๅษีก็ไม่ใช่ฤๅษีเพราะอยู่สบาย ๆ อยู่ในประเทศ แล้วก็ถ้าหากว่ามีปัญหาที่ไหนได้ดูแล้วไปเยี่ยม มันก็ได้ผล แต่ถ้าหากว่าออกไปจากประเทศแม้จะในเวลาไม่นานนัก ทำให้งานที่ทำนั้นมันถอยหลัง คล้าย ๆ ว่าคนเราถ้าทำงานทุกวัน ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ มันก็ทำงานได้สบาย แต่ถ้าหากว่าเกิดพักหรือบอกว่า ๗ วันนี้ไม่ทำงานเลย กลับมาทำงานมันเหนื่อยยิ่งขึ้นมากกว่า ๒ เท่า

ก็เลยนึกว่าทำวันละเล็กละน้อยแล้วก็ค่อย ๆ ทำไปมันดีกว่า ก็เป็นกระต่าย ก็ทำเหมือนกระต่าย คือว่าแข่งกับเต่านี้ไม่สำเร็จ เพราะว่ากระต่ายรู้สึกเปรียวมาก มีกำลังมาก มีความเร็วมากก็ไปนอนพักเสีย กระต่ายเลยแพ้เต่า อันนี้เราไม่อยากแพ้เต่า แล้วเราก็อยากพักผ่อนเหมือนกัน หมายความว่าไปเรื่อย ๆ เดินสบาย ๆ ให้อยู่ข้างหน้าเต่าตลอดเวลาก็ชนะแล้ว ถ้าหากว่าเรานอนหลับ แล้วเต่าก็เดินเตาะแตะ ๆ ไปชนะเราก็เป็นได้..."