[สุธรรม]

ลงเรือขากลับ ใครไม่ทำตามกฎก็ว่ายน้ำไปเอง..!

เมื่อตรวจนับว่าทุกคนมากันครบแล้ว คุณโอ๋ก็โทรศัพท์เรียกเรือมารับ เมื่อเรือเข้ามาเทียบท่า บรรดานักท่องเที่ยวก็กรูกันขึ้นไปจนอาตมาตาเหลือก แบบนี้จะมีที่เหลือให้พระหรือวะ ? มัคคุเทศก์รูปหล่อบอกว่าไม่ใช่เรือของเรา แม้ว่าหน้าตาจะเหมือนกัน ของเราเป็นอีกบริษัทหนึ่งซึ่งเหมาลำเอาไว้แล้ว เออ..ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าขากลับจะต้องยืนซะแล้ว...

เมื่อเรือของเรามาเทียบท่า ก็เห็นว่านักท่องเที่ยวอื่นเขารู้กันทั้งนั้น เพราะไม่ได้กรูกันมาขึ้นแบบลำก่อน พวกเราชักแถวลงเรือโดยมีเสียงเหี้ยม ๆ ของ “พี่บึ้ก” ย้ำว่า “ห้ามขึ้นหลังคา ห้ามนั่งด้านนอก ต้องเข้าไปนั่งด้านในทั้งหมด” ยกเว้นพระครูด็อกเตอร์ที่ขาพิการเท่านั้น ที่เขายอมให้นั่งอยู่บริเวณท้ายเรือใกล้ ๆ กับพวงมาลัย พวกเราต้องเดินจ๋อง ๆ เข้าห้องท้องเรือไปแต่โดยดี เพราะดูท่าแล้วขืนไปทำตัวมีปัญหา "พี่บึ้ก" ที่ใส่แว่นดำ ท่าทางเหมือนกับลูกน้องของ "ดอน คอลิโอเน่" คงให้ว่ายน้ำกลับเองจริง ๆ..!...

“อ๊ายยย..ไม่ได้ค่ะ..!” เสียง "หญิงใหญ่" แหลมปรี๊ดจนทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว แล้วก็เห็นว่าพระครูญาณฯ หย่อนก้นลงไปบนม้านั่งเดียวกัน “ทำไมจะไม่ได้ ก็ตรงนี้ว่างตั้งสองที่” จอมตะแบงเถียงหน้าตาเฉย “พระอาจารย์เป็นพระนะคะ” “เฮ่ย..รู้ เป็นพระครูเจ้าคณะตำบลด้วย” น่าน...ไปได้ลื่น ๆ เลย พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะร้องกรี๊ดขึ้นมาอีก จอมกลั่นแกล้งถึงได้เดินหัวเราะไปหาที่นั่งใหม่...