[สุธรรม]

"เสี่ยวเม่ย" จากตากล้องไปเป็นนางแบบ

“หว่อ เจี้ยว อาเล็ก...หนี่ เจี้ยว เฉินเหม่อ หมิงจื้อ ?” อาตมาบอกว่าตัวเองชื่อ “เล็ก” แล้วเธอชื่ออะไร ? “เหม่ยเซียง” อา...ชื่อเพราะระดับชวนฝันเชียวล่ะ แล้วเพื่อนเธอชื่ออะไร ? สาวน้อยตากล้องยิ้มแป้นรีบตอบทันใดว่า “เสี่ยวเม่ย” เฮ้ย...คำนี้กำกวมมาก หมายถึงน้องสาวคนเล็กก็ได้ เลขานุการก็ได้ สาวคู่นอนประเภทอย่างว่าก็ได้ แต่หน้าตาท่าทางของคุณเธอดูซื่อตรงสุด ๆ แปลได้อย่างเดียวว่าเธอคือน้องสาวคนเล็ก ไม่มีทางเป็นอื่นไปได้อย่างเด็ดขาด...

เหม่ยเซียงจัดการโพสต์ท่าต่อ เสี่ยวเม่ยทำหน้าที่ถ่ายรูปโดยมีอาตมาถ่ายแทรกอยู่ใกล้ ๆ แม่เจ้าประคุณเถอะ...เห็นการโพสต์ท่าลื่นไหล นาทีหนึ่งเป็นสิบ ๆ ท่าต่อเนื่องโดยไม่ต้องหยุดของเธอแล้ว อาตมาถึงได้รู้ว่ามืออาชีพขนานแท้นั้นเป็นอย่างไร ? จนได้รูปเป็นที่พอใจแล้ว เหม่ยเซียงก็ให้เสี่ยวเม่ยไปเป็นนางแบบ แล้วเธอเป็นคนถ่ายให้บ้าง แต่เสี่ยวเม่ยโพสต์ท่าไม่ลื่นไหล มีหยุดเป็นจังหวะ แสดงว่ายังไม่ใช่มืออาชีพ แต่เป็นตากล้องอาชีพมากกว่า คงจะถ่ายรูปเอาไว้เพื่อเป็นที่ระลึกเท่านั้น เมื่อได้รูปเป็นที่พอใจแล้วอาตมาก็บอกลา “ปู้ห่าวอี้ซือ...หว่อ เซียน โจ่วเลอ..ตัวเซี่ย” ทั้งสองยิ้มรับคำอำลาและขอบคุณของอาตมา ซ้ำยังโบกมือลาอย่างร่าเริง “ไจ้เจี้ยน...ไจ้เจี้ยน”...

เดินย้อนกลับมาทางเดิม มีนกสีดำ ๆ คล้าย ๆ อีกาที่เห็นตอนอยู่บนกระเช้า บินโฉบวูบวาบอยู่ ๒ – ๓ ตัว พอมาใกล้ถึงทางแยกที่จะลงไปข้างหอชมวิว ก็มีอยู่สองตัวลงไปรุมกินอาหารที่น่าจะเป็นขนมปังกรอบซึ่งมีคนบี้เป็นชิ้นเล็ก ๆ ทิ้งไว้ให้ อาตมาถ่ายรูปไปก็สังเกตเห็นว่าทั้งสองตัวนั้นมีปากสีเหลือง แปลว่าไม่ใช่อีกาอย่างแน่นอน “เป็นนก Alpine birds แห่งเทือกเขาแอลป์ครับ พบได้เฉพาะบนภูเขาสูง ๆ ระดับหลายพันฟุตเท่านั้น” อ้าว... "ลุงหนวด" กลายเป็นนักดูนกไปซะแล้ว แต่ถ้าไม่ได้มัคคุเทศก์ล่องหนบอก อาตมาก็คงมึนตึ๊บไม่รู้ว่าเป็นตัวอะไร นอกจากเห็นเป็นนกเท่านั้น..!