[เถรี]

ดังนั้น..อาตมาก็ถือบันทึกติดมือตลอดเวลา เข้าโบสถ์ไป หลวงพ่อท่านพูดเรื่องอะไรก็จด ๆ ๆ การจดตอนนั้นได้เปรียบมาก ได้เปรียบเพราะว่าถ้ากำลังใจของเราอยู่ตรงไหน สิ่งนั้นเราจะฟังเข้าใจเลย จดไว้จะเป็นประโยชน์ต่อกำลังใจของเราตอนนั้นมาก แต่ถ้าเราบันทึกเสียง บางทีกำลังใจยังไม่ถึง ก็ฟังไม่รู้เรื่อง จนกว่ากำลังใจจะถึงจุดนั้น แล้วก็จะมาสงสัยว่า เราฟังข้ามตรงนั้นไปได้อย่างไร

มีวันร้ายคืนร้ายไฟฟ้าดับ ออกจากโบสถ์มาหลวงพี่ชัยวัฒน์ก็วิ่งหา "ท่านเล็ก..ผมยืมบันทึกหน่อย" หลวงพี่บัญชาตามมาอีกคน "ผมต่อคิวนะ" แล้วทำไมไม่จดเสียเองวะ ? ที่จดเอาไว้นั่นคือกำลังใจของอาตมา ไม่ใช่กำลังใจของพี่ ๆ เขา ถ้าหากว่าไม่ตรงกับกำลังใจของพี่ ๆ เขา ที่อาตมาจดไว้ก็ไร้ประโยชน์

ดังนั้น...ถึงเวลาแล้วปฏิบัติตามโบราณ ไม่บานบุรีอย่างแน่นอน อาตมาขอยืนยัน เพราะว่าตัวเองปฏิบัติมาโดยตลอด