[เถรี]

การรู้เห็นต่าง ๆ เป็นของแถมในการปฏิบัติธรรม และเป็นของแถมที่บุคคลซึ่งขาดสติก็จะเสียมากกว่าดี เพราะว่าเรามักจะมั่นใจว่าเราเห็น เราถึงเชื่อ ในเมื่อเราเห็น เราถึงเชื่อ เราก็จะไม่ฟังใครเวลาเขาเตือน แล้วการรู้เห็นก็ยังมีการปรุงแต่งหลอกลวงกันได้

เราจะเห็นว่าหลวงพ่อท่านนั้นให้หวยมาถูก ๓ งวดติดกัน ให้หวยมาถูก ๗ งวดติดกัน งวดต่อไปเจ๊ง...เรียบร้อย ก็เพราะว่าทันทีที่สภาพจิตของตนเองไม่ผ่องใส แทนที่จะปฏิบัติเพื่อความสงบ ก็กลายเป็นปฏิบัติเพื่อไปดูหวย การรู้เห็นต่าง ๆ ก็หายไป เพราะว่าเวลาจิตสงบเหมือนกับน้ำที่นิ่ง สามารถสะท้อนให้เห็นเงาของสิ่งต่าง ๆ รอบข้างอย่างชัดเจน แต่ถ้าหากว่าน้ำกระเพื่อม ไม่นิ่ง สิ่งทั้งหลายที่เรารู้เห็นก็ไม่สามารถที่จะรู้เห็นได้อีก

เป็นเรื่องที่พาให้พระเสียมามากต่อมากแล้ว เพราะว่าตอนแรกก็ปฏิบัติเพื่อการหลุดพ้นจากกองทุกข์ แต่พอถึงเวลาเห็นโน่น เห็นนี่ ก็ เที่ยวบอกชาวบ้านเขา มีคนเลื่อมใสศรัทธา ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ไหลมาเทมาก็โดนกิเลสท่วมทับใจ

รัก โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้น ก็เริ่มทำสิ่งที่นอกธรรมนอกวินัย เมื่อทำสิ่งที่นอกพระธรรมวินัย ความรู้ความสามารถพิเศษที่มีอยู่สูญหายไป เพราะว่ากำลังใจของตนเองไม่สะอาดแล้ว ก็กลายเป็นว่า เราเสียพระที่ควรจะเป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบไปอย่างน่าเสียดาย