[เถรี]

"เมื่อญาติโยมมาวัดต้องระมัดระวังว่า ตัวเราจะเป็นทุกข์เป็นโทษแก่คนอื่น ด้วยกาย ด้วยวาจา หรือด้วยใจหรือเปล่า ? ไม่ใช่ว่าเราอย่างไรก็ได้ เราวางแล้ว กลายเป็นวางใส่หัวคนอื่นเขา เรื่องพวกนี้จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องระมัดระวัง อย่าให้ กาย วาจา ใจ ของเรา ไปเป็นทุกข์เป็นโทษแก่คนอื่น

โดยเฉพาะในปัจจุบันนี้ บุคคลห่างไกลวัดวายังไม่พอ ต้องบอกว่ายังไม่มีใครอบรม ไม่มีใครสั่งสอนเกี่ยวกับการเข้าวัดเข้าวาอีก มีทั้งนุ่งสั้น มีทั้งนุ่งน้อยห่มน้อยเข้าวัดกันเป็นปกติ พออาตมาถามว่าทำไมใส่ชุดอย่างนี้มา เขาบอกว่าเดี๋ยวจะไปที่อื่นต่อ ก็รู้ว่าจะต้องเข้าวัดมา ก็หาชุดที่มิดชิดเรียบร้อยใส่ทับมาก็ได้ ออกจากวัดแล้วค่อยไปถอด จะเหลือแต่ชุดชั้นในก็ไม่มีใครว่า...! ไม่ใช่ว่าพระสงฆ์สามเณรทุกคนจะตบะดีเหมือนกับพระอาจารย์เล็ก โชว์เท่าไรก็ไม่สะเทือน บางคนเห็นวันนี้ ตอนเย็นสึกตามไปแล้ว..!

อาตมาเป็นคนปากร้าย เจออะไรก็มักจะว่าตรง ๆ ถามตรง ๆ มีโยมบางคนก็แต่งตัวมาลักษณะนี้แหละ ชาติก่อนคงทำบุญไว้น้อย เสื้อผ้าไม่ค่อยจะมีนุ่ง อาตมาก็ถามว่าเรื่องอะไรถึงคิดจะมาหาผัวในวัด...! เขาบอกว่า "อ๋อ...ถ้าบวชมานานเป็น ๑๐ ปีอย่างน้อยก็มั่นใจว่าไม่เป็นเอดส์" เออ...ปากร้ายพอกันเลย"