[เถรี]

พวกนี้ส่วนใหญ่ที่ต้องลำบากเป็นเปรต เป็นอสุรกาย เพราะว่าหวงน้ำ มีบ่อมีสระก็กีดกันไม่ให้คนอื่นร่วมใช้ บางทีเป็นพระเป็นเจ้า เขาถวายเอาไว้ให้ส่วนรวมก็กันเอาไว้ใช้คนเดียว ส่วนพวกอาหาร บางรายก็กินอะไรไม่ได้เลย ได้แต่นั่งมอง ถึงเวลาหยิบอาหารเข้าปากก็ลุกเป็นไฟทันที ไหม้ตั้งแต่ปากไปยันกระเพาะเลย

พวกนี้สมัยมีชีวิตอยู่ชอบกลั่นแกล้งผู้ทรงศีล พระภิกษุสามเณร สมณชีพราหมณ์ ประเภทสาคูไส้หมูแต่แอบยัดลูกโดด (พริกทั้งเมล็ด) เอาไว้ พอเห็นพระฉันแล้วทำหน้าพิลึกก็หัวเราะชอบใจ บางพวกแกล้งใส่บาตรด้วยของเสีย หรือไม่ก็เอาอาหารปนอุจจาระปัสสาวะ เสลดน้ำลายใส่บาตร ถึงเวลาตัวเองก็ต้องไปกินของอย่างนั้น กินอย่างอื่นไม่ได้

เปรตเขาแบ่งเป็นหลายอย่างด้วยกัน ในอรรถกถา เปตวัตถุ เขาแบ่งเป็น ๔ ประเภทเท่านั้น ถ้าในโลกบัญญัติและฉคติทีปนีปกรณ์เขาแบ่งเป็น ๑๒ ประเภท อีกส่วนหนึ่ง อยู่ในพระวินัย ลักขณะสังยุตต์ เขาแบ่งเป็น ๒๑ ประเภท จริง ๆ ก็คืออยู่ใน ๑๒ ประเภทนั่นแหละ แต่เขาแบ่งรายละเอียดออกไป

อย่างเช่น เปรตที่มีลักษณะเป็นก้อนเนื้อ เขาก็บอกว่ามีลักษณะเป็นชิ้นเนื้อบ้าง ก้อนเนื้อบ้าง ก็ ๒ อย่างแล้ว เปรตที่มีขนเป็นอาวุธ เขาไปแบ่งว่า มีขนเป็นลูกธนู มีขนเป็นพระขรรค์ มีขนเป็นหอก ก็เลยมี ๒๑ อย่าง ความจริงก็ซ้ำ ๆ กัน แต่เขาแบ่งตามที่เห็นมา