[เถรี]

ถ้าท่านใดทำได้ดังนี้แล้ว ลำดับต่อไปก็ให้ตั้งเจตนาของเราเอาไว้ว่า เรามีความตายมาถึงเป็นธรรมดา ถ้าเราตายลงไปเมื่อไร ขออานุภาพแห่งศีลนี้ ส่งผลให้เราเข้าถึงพระนิพพานที่เดียว ก็เป็นอันว่าเรามีเป้าหมายในการประพฤติปฏิบัติ เพื่อที่จะก้าวล่วงไปสู่จุดหมายปลายทาง ตามที่ได้ตั้งเป้าประสงค์เอาไว้

ขณะเดียวกัน การที่จะก้าวล่วงเข้าไปสู่จุดหมายนั้น ก็ยังต้องประกอบไปด้วยกฎกติกาข้ออื่นอีก ก็คือต้องมีความเคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ เป็นต้น ในเมื่อเราเป็นผู้เคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ มีศีลทุกสิกขาบทบริสุทธิ์บริบูรณ์ รู้ตัวอยู่เสมอว่าต้องตาย ถ้าตายแล้วเราตั้งความปรารถนาไว้ที่พระนิพพานแห่งเดียว ก็แปลว่าเราเป็นผู้ที่ก้าวมาถูกทางแล้ว กำลังเดินไปบนมรรค ก็คือหนทาง ๘ ประการ ที่จะนำพาเราล่วงพ้นจากกองทุกข์ทั้งหลายเหล่านี้ได้

พวกเราก็ต้องระมัดระวัง รักษาตัวเราให้ก้าวเดินในทางที่ถูกต้อง ไม่ผันแปรเป็นอื่น ไม่ก้าวลงไปสู่ในวิถีทางที่ผิด ประคับประคองรักษาเอาไว้ดังนี้ ถ้าสามารถทำเอาไว้ได้ตลอดชีวิต การที่เราจะก้าวล่วงพ้นจากกองทุกข์ ก็เป็นสิ่งที่ไม่เกินวิสัยที่จะพึงได้

ลำดับต่อไปให้ทุกท่านภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันศุกร์ที่ ๕ ตุลาคม ๒๕๕๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยทาริกาและเถรี)