[เถรี]

ท่านอาจารย์พลตรีเฉลิมชัยจะละเอียดกับงานมาก ละเอียดจนกระทั่งเชื่อว่าสภาพจิตใจของท่านก็ละเอียดไปด้วย วิชาของท่านแค่ ๒ ชั่วโมง (๑๒๐ นาที) ท่านออกข้อสอบ ๑๒๐ ข้อ..! แล้วบางข้อนี่คำถามน่าทึ่ง อ่านคำถามก็หมดเวลาแล้ว ท่านยกเนื้อเพลงขึ้นมา ๑ เพลง ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ แล้วก็ยกขึ้นมาอีก ๑ เพลง จงอ่านเนื้อหาของเพลงนี้ แล้วก็มาเชื่อมต่อกับเนื้อเพลงนี้ ความหมายของทั้ง ๒ เพลงหมายความว่า ก. ข. ค. ง. จ. ท่านลองลูกศิษย์สุด ๆ เหมือนกัน

ท่านเป็นอาจารย์ที่ชื่นชมอาตมามาก ท่านบอกว่า “ไม่นึกว่าลูกศิษย์ผมจะเก่งอย่างนี้ ผมออกข้อสอบ ๑๒๐ ข้อ ท่านทำได้ตั้ง ๑๑๙ ข้อ” เพื่อน ๆ ฮากันกลิ้งเลย เพราะก่อนออกจากห้องสอบ อาตมาบอกกับเพื่อนว่า “ผมตั้งใจกาผิด ๑ ข้อ” ถ้าไม่มีที่ผิดเลยเดี๋ยวอาจารย์จะน้อยใจว่า อุตส่าห์ออกข้อสอบให้ตอบขนาดนี้แล้ว ลูกศิษย์ดันทำได้หมดเลย

ข้อสอบของท่านอาจารย์ เป็นประเภทที่อาตมาต้องทำด้วยความมุ่งมั่น ตั้งใจ สมาธิคลาดเคลื่อนไม่ได้เลย อย่างคำถามง่าย ๆ ว่า พระราชมารดาของพระเจ้าอชาตศัตรู มีพระนามว่าอะไร ก. พระนางเวเทหิ ข. พระนางเทเวหิ ค. พระนางวเทหิ ง. พระนางทเวหิ ตัวหนังสือเดียวกันหมด เพียงแต่จับสลับที่กันเท่านั้นเอง คนที่จำได้ มาอ่านจนครบนี่ก็มึนรับประทาน จนตอบผิดไปเลย แล้วท่านออกลักษณะอย่างนี้แทบทุกข้อ ยังเรียนกับท่านอาจารย์ว่า “ท่านอาจารย์ครับ ปกติผมทำข้อสอบแล้วผมไม่เคยทวนเลย มีวิชาของท่านอาจารย์นี่แหละ ที่ทำให้ผมรอบคอบขึ้น ผมต้องทวนก่อนส่งทุกครั้ง เพราะกลัวทำผิด"

นาน ๆ ก็เจอที่ท่านหลุด ก็คือออกข้อสอบเพลิน ไม่มีคำตอบ อาตมาต้องขออนุญาตท่านอาจารย์ผู้คุมข้อสอบ “ขออนุญาตครับ ขอโทรหาท่านอาจารย์เจ้าของวิชาหน่อยครับ” พอท่านอาจารย์ผู้คุมสอบอนุญาตก็โทรศัพท์ไปเรียนท่าน “ท่านอาจารย์ครับ ข้อนี้ไม่มีคำตอบครับ” ท่านก็บอกว่า “ไหน..พระคุณเจ้าลองอ่านคำถามหน่อยครับ” ก็อ่านเสร็จพร้อมตัวเลือก “อือ..ไม่มีจริง ๆ” แล้วก็ต้องตกลงว่าท่านจะเปลี่ยนคำตอบไหม หรือว่าท่านจะยกประโยชน์ให้ ต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน อาตมามีหน้าที่ทวงคะแนนให้เพื่อน จนตอนหลังท่านบอกว่า “ถ้าพระคุณเจ้าโทรมาเมื่อไร ผมรู้แล้วว่าผมพลาดแน่เลย”

แล้ววิชาที่ท่านสอนแต่ละวิชา อย่างธรรมนิเทศ พระไตรปิฎกศึกษา พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับพระไตรปิฎก ท่านออกละเอียดจริง ๆ ต้องบอกว่าเรียนให้ได้ดี ให้ได้ความรู้จริง ๆ ต้องเรียนกับท่านอาจารย์พลตรีเฉลิมชัย เรียนแล้วมีอะไรมากกว่าที่เรารู้ ในขณะเดียวกัน ในส่วนที่เรารู้แล้ว ก็จะรู้ได้ละเอียดยิ่งขึ้น