[เถรี]

ดังนั้น..วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ถ้ารู้สึกว่าไปต่อไม่ไหว ให้ลองฝืนดูสักระยะหนึ่ง ถ้าฝืนแล้วไปต่อได้ แสดงว่าเมื่อครู่นี้กิเลสชวนให้เราขี้เกียจ แต่ถ้าฝืนแล้วไปต่อไม่ได้จริง ๆ ก็แปลว่าตัวพอเหมาะพอดีของเรามีอยู่แค่นั้น มากกว่านั้นก็กลายเป็นน้ำล้นแก้ว สภาพจิตรับไม่ไหว

เราก็คลายกำลังใจของเราออกมา พิจารณาวิปัสสนาญาณแทน เพื่อไม่ให้สภาพจิตเอากำลังที่ภาวนาได้ไปฟุ้งซ่าน ท่านใดก็ตามถ้าภาวนาแล้วขาดการพิจารณา ถึงเวลามักจะโดนกิเลสเอากำลังที่ได้จากสมาธิของเราไปฟุ้งซ่าน เราจะรู้สึกทรมานมาก ว่าทำไมกิเลสช่างเข้มแข็งเหลือเกิน ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน เมื่อไรเราจะสู้ได้เสียที ก็เพราะว่าเราไปเลี้ยงโจรให้มีกำลัง แล้วโจรนั้นกลับมาปล้นเราเอง

เนื่องจากว่าสมาธิภาวนาคือการเพาะสร้างกำลังให้แก่จิต ในเมื่อเราไม่ใช้กำลังนั้นไปในการพิจารณาสร้างปัญญาให้เกิด แล้วตัดละวางลง กิเลสก็จะเอากำลังนั้นไปฟุ้งซ่านในด้านของ รัก โลภ โกรธ หลง แทน