[เถรี]

ส่วนอีกวิธีการหนึ่งก็คือ ภาวนาคาถาตามที่หลวงพ่อวัดท่าซุงเคยให้ไว้ ได้แก่ โสตัตตะภิญญาหรือสัมปะจิตฉามิ สองอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องฝึกกสิณ เพราะเป็นเรื่องของพระ ของพรหม ของเทวดา ท่านจะสงเคราะห์

ถึงเวลาเราภาวนาไป ถ้าอารมณ์ใจทรงตัว ก็จะใช้อำนาจของกสิณได้คล้าย ๆ กับผู้ที่ฝึกกสิณ ๑๐ มา ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เราต้องอาศัยความพากเพียรพยายามระยะหนึ่งโดยไม่ท้อถอย เมื่ออารมณ์ใจทรงตัวตั้งมั่นได้ สิ่งต่าง ๆ ที่คิดจะฝึกคิดจะทำจึงจะเกิดผลขึ้น เมื่อเกิดผลแล้ว ต้องซักซ้อมให้มีความคล่องตัว นึกอยากจะใช้เมื่อไรก็ต้องใช้ได้ทันที

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ถึงเวลาบุคคลของศาสนาอื่นมาจาบจ้วง มาเบียดเบียน ก็ต้องอาศัยอุบาสก อุบาสิกา ญาติโยมหญิงชายทั้งหลาย ใช้กำลังของอภิญญาสมาบัติเหล่านี้แสดงให้เขาเห็นว่า พุทธศาสนาเป็นของจริง เป็นของแท้ ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ พระภิกษุติดด้วยข้อห้าม ติดด้วยศีลที่พระพุทธเจ้าทรงห้ามไว้ เพราะเกรงว่าจะเอาอำนาจของฤทธิ์ของอภิญญาไปแสวงหาชื่อเสียงลาภยศ ทำให้คนยึดติดอยู่แต่ฤทธิ์อภิญญา แล้วไม่มีการอุปถัมภ์อุปัฏฐากพระภิกษุสามเณรที่ไม่ได้มาในสายของอภิญญา ศาสนาของเราก็จะตั้งอยู่ไม่ได้