[เถรี]

แต่ว่านี่ก็ยังดี เพราะว่าส่วนหนึ่งนั้นไปเจอกันตอนที่กระผม/อาตมภาพแวะเข้าห้องน้ำตามสถานีบริการน้ำมัน ผู้ที่พบเห็นก็ดีอกดีใจ วิ่งมากราบ บ่นว่า "ไปวัด ๗ ครั้ง ๘ ครั้ง ก็ไม่ได้เจอท่านอาจารย์ มาเจอกันกลางทางนี่เอง ขอกราบให้ชื่นใจหน่อย" กระผม/อาตมภาพก็ต้องกัดฟันกลั้นเอาไว้ ทั้ง ๆ ที่ปัสสาวะจะราดอยู่แล้ว..! เจรจาพาทีพอเป็นกำลังใจแก่ท่านทั้งหลาย ก่อนที่จะรีบเดินเข้าห้องน้ำ ถ้าหากว่าปล่อยช้าอีกหน่อยหนึ่ง ก็อาจจะมีการ "ทำเปียก" ให้ขายหน้าชาวบ้านเขาเป็นแน่

บางทีเข้าร้านอาหารไป ยังไม่ทันจะสั่งเลย เจ้าของร้านถาม "ใช่หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุนหรือเปล่าครับ ?" จะลุกหนีก็ไม่ทันเสียแล้ว ถามว่าจะฉันอะไรแล้วก็จัดมาถวาย นอกจากไม่คิดค่าข้าวปลาอาหารแล้ว ยังพาเอาบรรดาพ่อแม่มาถวายปัจจัยทำบุญอีกต่างหาก..!

จึงกลายเป็นเรื่องที่ หลวงปู่พระพุทธพจนวราภรณ์ (จันทร์ กุสโล ป.ธ.๕) เจ้าอาวาสวัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งตอนนั้นท่านยังเป็นเจ้าคุณชั้นราช และชั้นเทพ อยู่วัดป่าดาราภิรมย์ ได้บอกกล่าวกับกระผม/อาตมภาพว่า "คนเราถ้าดัง ก็อย่าหวังความสงบ" ตอนนี้จึงได้เห็นจริง ๆ แล้วว่า สิ่งที่หลวงปู่ท่านได้เตือนเอาไว้นั้นเป็นอย่างไร เพราะว่าเมื่อมีคนรู้จักมาก ๆ ความเป็นส่วนตัวก็หมดไป

โดยเฉพาะท่านทั้งหลายที่เดินทางไปถึงวัดท่าขนุนแล้วไม่ได้เจอตัว เพราะว่ากระผม/อาตมภาพมีตำแหน่งต่าง ๆ ถึง ๓๗ ตำแหน่งเข้าไปแล้ว ต้องวิ่งงานไปเหนือ ไปใต้ ไปตะวันออก ไปตะวันตก แม้กระทั่งไปต่างประเทศ แทบจะไม่มีเวลาอยู่วัด ท่านที่ไปถึงวัดแล้วไม่เจอ เมื่อมาเจอตามงานกลางทางก็ดีอกดีใจ ส่วนกระผม/อาตมภาพเองก็ได้แต่ออกอาการ "น้ำตาจิไหล" ขนาดใส่หน้ากากอนามัยอยู่ เขาก็ยังจำได้ว่านี่คือหลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน

สมัยก่อนยังพอที่จะบุ้ยใบ้ ชี้ไปที่คนโน้นคนนี้ว่า "หลวงพ่อเล็กเป็นท่านนั้น..ท่านนี้" แต่สมัยนี้ไม่ได้เสียแล้ว เนื่องเพราะว่าลูกศิษย์ไปเปิดทั้งเฟซบุ๊ก ทั้งอินสตาแกรม ตลอดจนกระทั่งกลุ่มไลน์ต่าง ๆ แม้กระทั่ง TikTok ในปัจจุบันนี้ก็มี แล้วก็ช่วยกันนำเอาหลักธรรมบ้าง สิ่งที่กระผม/อาตมภาพบ่นญาติโยม ตลอดจนกระทั่งพระภิกษุสามเณรบ้าง ไปลงกันเป็นที่ครึกครื้น จนคนจำเสียงจำหน้าได้หมดแล้ว

แม้แต่เสียงธรรมจากวัดท่าขนุนที่ท่านทั้งหลายฟังอยู่นี้ ก็เกิดจากการที่กระผม/อาตมภาพอบรม หรือบ่นว่าบรรดาพระภิกษุสามเณรในวัด แล้วก็มีญาติโยมผู้หวังดีว่า "อยากให้คนอื่นได้ฟังบ้าง" แล้วนำไปลงยูทูบ จนกระทั่งกลายเป็นภาระที่กระผม/อาตมภาพต้องมาบันทึกอยู่ทุกวัน อย่างที่ท่านทั้งหลายได้ยินได้ฟังอยู่นี้

สำหรับวันนี้ถ้าหากว่าเสียงประหลาดอยู่สักหน่อย ก็ขอให้ท่านทราบว่า "บันทึกในห้องน้ำของร้านหมอ ระหว่างที่รอเวลารักษาอยู่" จึงขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๗ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)