[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม ไปเทศน์งานทำบุญ ๕๐ วันหลวงพ่อพระเทพเมธากร วัดท่ามะขาม หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดปากน้ำท่านไปเป็นประธาน ท่านประทานผ้าไตรมาชุดหนึ่ง อาตมาก็ดีใจ คราวนี้มีซองปัจจัยมาด้วย ก็ไม่ได้คิดอะไร รับไป กลับไปที่วัด รุ่งขึ้นเปิดออก ช็อก..! ท่านถวายกัณฑ์เทศน์มา ๕ หมื่นบาท ไม่นึกว่าจะได้เยอะอย่างนั้น กลับไปก็ทิ้งไว้เฉย ๆ รุ่งขึ้นจะลงบัญชี แกะออกมา ช็อกไปเลย

แต่คราวนี้ในงานที่เห็นแล้วไม่ชอบใจอย่างหนึ่งก็คือ ประธานฝ่ายฆราวาสใส่รองเท้าเดินลุยอยู่ในศาลา เขาปูพรมอย่างดี ปกติแล้วในเรื่องของศาสนาบ้านเราไม่ค่อยเคร่งครัด ถ้าของพม่าตั้งแต่ประตูวัดเลย ก่อนเข้าเขตวัดต้องถอดรองเท้า บางท่านพูดขำ ๆ ว่า บ้านเราถือดอกไม้ธูปเทียนไปไหว้พระ แต่พม่าถือรองเท้าไปไหว้พระ เพราะถอดแล้วบางคนก็เหน็บหลัง บางคนก็ถือไป สถานที่สำคัญ ๆ อย่างพระมหาเจดีย์ชเวดากอง เขาจะมีถุงพลาสติกให้ ถอดใส่ถุงแล้วหิ้วไป

อีกอย่างก็คือการกราบ ในพิธีต่าง ๆ ส่วนใหญ่จะไปตั้งเก้าอี้กราบให้ ซึ่งไม่ควรจะมี เพราะว่าของเรากราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ กราบกับเก้าอี้ไม่ได้หรอก อย่างเก่งก็แค่หัวเข่าโดนพื้น ๒ ข้าง ข้อศอกกับศีรษะลงไม่ได้อยู่แล้ว เพราะติดอยู่กับเก้าอี้ ฉะนั้น..เวลาอาตมาไปเป็นประธานในงานไหน เวลากราบจะถอยพ้นเก้าอี้แล้วกราบลงกับพื้น คนทั่ว ๆ ไปก็จะมองแปลก ๆ ว่า ท่านไม่รู้จักกราบกับเก้าอี้หรืออย่างไร ? ให้เขามองไปเรื่อย ๆ จนกว่าเขาจะถาม แล้วถึงจะบอก อะไรที่ทำแล้วถูกต้องเป็นแบบอย่างที่ดีได้ ให้ทำไว้ก่อน

อย่างหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดปากน้ำเหมือนกัน ท่านจุดธูปก่อนทุกครั้งแล้วค่อยจุดเทียน อย่างที่เราเรียกกันว่า "จุดธูปเทียน" แต่มาระยะหลังรำคาญโฆษกที่นิมนต์หรือเชิญท่านประธานจุดเทียนธูป การจุดเทียนธูปหมายถึงว่าไม่มีการเตรียมอะไรไว้เลย เราต้องจุดเทียน ตั้งเทียนเสร็จเรียบร้อยถึงจุดธูปได้ แต่ในงานพิธีเขามีการเตรียมไว้ก่อนแล้ว กรุณาจุดธูปเทียนเสียดี ๆ ไม่อย่างนั้นก็ทำผิดอยู่เรื่อย หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดปากน้ำก็จุดธูปเทียนของท่านให้ดู แต่ไม่มีใครจำเป็นตัวอย่างหรอก ดีไม่ดีไปคิดว่าท่านทำผิดอีกด้วย"