[เถรี]

....อุดมการณ์ของพระพุทธศาสนาได้ประกาศไว้อย่างชัดเจนแล้ว ว่าบุคคลที่ตั้งใจประพฤติปฏิบัติด้วยความแกล้วกล้ามั่นคง ย่อมมีพระนิพพานเป็นที่ไปอย่างแน่นอน ส่วนหลักการปฏิบัติในพระพุทธศาสนานั้น พระพุทธองค์ท่านกล่าวเอาไว้ว่า อะนูปะวาโท เราต้องเป็นผู้ไม่ว่าร้ายใคร ดังนั้นในส่วนของวาจาไม่ว่าจะเป็นคำพูดโกหก คำพูดส่อเสียดยุยงให้เขาแตกร้าวกัน คำพูดที่เป็นคำหยาบ ตลอดจนคำพูดที่เป็นสิ่งเพ้อเจ้อเหลวไหล เป็นสิ่งที่ไม่สมควรที่จะกล่าวในพระพุทธศาสนา พระองค์ตรัสว่าให้กล่าวคำพูดโดยธรรมเท่านั้น

อะนูปะฆาโต แปลว่า ให้เว้นจากการฆ่าหรือทำร้ายผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือเป็นสัตว์ เล็กหรือว่าใหญ่เพียงใดก็ตาม ทุกรูป ทุกนาม ทุกชีวิต มีความรักสุขเกลียดทุกข์เหมือนกัน รักชีวิตของตนเหมือนกัน ถ้าหากว่าเรายังเบียดเบียนผู้อื่นอยู่ ก็ไม่ได้ชื่อว่าเป็นผู้รักสงบ ไม่ได้ชื่อว่าเป็นพุทธศาสนิกชน

ปาฏิโมกเข จะ สังวะโร พระองค์ท่านตรัสเอาไว้ว่า ให้เราสำรวมในศีลของตนเอาไว้ ฆราวาสทั่ว ๆ ไปพยายามรักษาศีลให้ได้ ๕ ข้อ ถ้าเป็นอุบาสก อุบาสิกาก็รักษาศีล ๘ ข้อ ถ้าหากเป็นสามเณร สามเณรีก็รักษาศีล ๑๐ ข้อ ถ้าหากว่าเป็นพระภิกษุก็รักษาศีล ๒๒๗ ข้อ ถ้าเป็นภิกษุณีก็รักษาศีล ๓๑๑ ข้อด้วยกัน
ท่านบอกว่าให้สำรวมระวังในศีล คำว่าสำรวมระวังในศีลนั้นก็คือ
๑. ต้องไม่ทำให้ศีลขาดด้วยตนเอง แปลว่า เราต้องไม่ละเมิดศีลด้วยกาย วาจา ใจของตน
๒. ต้องไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นละเมิดศีล ตรงนี้ถ้าเราคิดว่าเรารักษาศีลแล้ว เราไม่ควรทำให้ศีลขาด แต่ยุให้ผู้อื่นกระทำแทน ถือว่าใช้การไม่ได้เช่นกัน
๓. เมื่อไม่ทำให้ศีลขาดด้วยตนเอง ไม่ยุให้คนอื่นทำแล้ว เห็นบุคคลอื่นทำให้ศีลขาดก็ไม่ยินดีด้วย

ถ้าหากท่านทำได้อย่างนี้ก็ชื่อว่าเป็นผู้มีความสำรวมในศีลของตนนั่นเอง