[เถรี]

ข้อต่อไปท่านบอกว่า ปันตัญจะ สะยะนาสะนัง ให้อาศัยอยู่ในที่อาศัยอันสงัด ก็แปลว่าไม่เกลื่อนกล่นไปด้วยบุคคล เพราะว่าการที่บุคคลต่าง ๆ ไปมาหาสู่เป็นปกตินั้น ทำให้ไม่มีเวลาที่จะควบคุมกำลังใจของตนเองให้สงบ ไม่มีเวลาที่จะรักษากำลังใจของตนเองให้มั่นคง

ในระยะแรก ๆ ของการปฏิบัติท่านจึงให้หลีกออกจากหมู่ หรือที่เราเรียกกันง่าย ๆ ว่า ปลีกวิเวก แปลว่าพยายามคบหาสมาคมหรือคลุกคลีกับหมู่คณะให้น้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้จนกว่ากำลังใจของเราจะทรงตัวมั่นคง ถ้ากำลังใจทรงตัวมั่นคงแล้วจะคลุกคลีอยู่กับหมู่คณะก็สามารถกระทำได้ เพราะว่ากำลังใจไม่ได้หวั่นไหว ไม่ได้ขึ้นลงไปตามสภาพบุคคลต่าง ๆ และสภาพสังคมทั่วไป

ดังนั้นใครก็ตามที่ปฏิบัติตามหลักการในพระพุทธศาสนาข้อนี้ ถ้าสามารถทำได้แล้ว ท่านจะเป็นบุคคลที่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์มั่นคงมาก ๆ จะเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพ น่านับถือ เนื่องจากว่าเป็นผู้มีกำลังใจทรงตัว ไม่ขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่ผีเข้าผีออก เป็นต้น