[เถรี]

"พระสารีบุตรก่อนนิพพานกลับไปเทศน์โปรด ต้องบอกว่าไปถึงแม่ก็ไม่ได้ใส่ใจหรอก แถมยังดุด่าว่ากล่าวอีก ว่ามีสมบัติอยู่มากมายมหาศาลไม่ชอบ ชอบเป็นคนกินเดน สมัยก่อนนี่เขาด่าคำนี้จะแสบมากเลยนะ พระสารีบุตรท่านก็ไม่สนใจ ว่าอะไรก็ว่าไป รับบิณฑบาตได้ก็ฉัน บรรดาพระติดตามก็บ่นว่า "อัศจรรย์จริงหนอ พระธรรมเสนาบดีสารีบุตรของเรา โดนคนด่าว่ากระทบกระเทียบแรงขนาดนั้นยังวางเฉยอยู่ได้" พระสารีบุตรท่านถึงบอกว่า สภาพจิตที่บริสุทธิ์ รับการกระทบจากโลกธรรมแล้วย่อมหาความหวั่นไหวไม่ได้

คราวนี้ก็ไปขอโยมแม่ว่าขอพักในห้องที่ตัวเองเกิด แม่ก็คิดว่าลูกชายใจอ่อนแล้ว อาจจะสึกออกมาครองเรือนทรัพย์สมบัติก็ได้ จริง ๆ แล้ว แม่ก็ลืม ลูกอายุมากขนาดนั้นแล้ว แม่ยังอยู่ได้..สุดยอดจริง ๆ แม่คงลืมว่าลูกแก่ขนาดนั้นแล้ว จะครองสมบัติอยู่ได้สักกี่วัน พระสารีบุตรท่านป่วย ถ่ายเป็นเลือด พระจุนทะก็ต้องนั่งเฝ้า แม่ก็ขยันตามแบบพราหมณ์ที่ดี นั่งสวดมนต์ทั้งคืน

พอยามต้นท้าวมหาราชทั้ง ๔ มาเยี่ยม พอท่านมารัศมีสว่างไปถึงอยู่ สมัยก่อนไม่มีไฟฟ้า อยู่ ๆ สว่างขนาดนั้นแล้วได้ยินเสียงพูดคุย แม่ก็ตะโกนถามว่า “จุนทะเอ๊ย..ใครมาหาพี่แก ?” พระจุนทะตอบว่า “อ๋อ..ท้าวมหาราชมาเยี่ยมนะแม่” นางสารีถามว่า “พี่แกใหญ่กว่าท้าวมหาราชอีกหรือ ?” พระจุนทะก็บอกว่า “ใหญ่กว่าเยอะเลยแม่” นางสารีพราหมณีก็คิดว่า "ไม่เป็นไร ใหญ่ขนาดไหนก็ไม่ใหญ่กว่าพระพรหม ผู้เป็นเจ้าของเรา" ว่าแล้วก็สวดมนต์ต่อ

พอยาม ๒ พระอินทร์มาเยี่ยม เห็นแสงสว่างมาถึงอีก ก็ถามอีก “จุนทะเอ๊ย ใครมาเยี่ยมพี่แก ?” พระจุนทะก็ตอบ “ อ๋อ..พระอินทร์มาเยี่ยม” นางสารีเลยถามว่า “พี่แกใหญ่กว่าพระอินทร์อีกหรือ ?” พระจุนทะก็บอกว่า "ใหญ่กว่า" นางสารีถือทิฐิ ใหญ่แค่ไหนก็ไม่ใหญ่กว่าพระพรหม ผู้เป็นเจ้าของเรา

พอยาม ๓ ท้าวสหัมบดีพรหมมาเยี่ยม คราวนี้สว่างหนักเข้าไปอีก แม่ก็แปลกใจถามว่า “จุนทะเอ๊ย ใครมาเยี่ยมพี่แกอีก ?” พอบอกว่าท้าวสหัมบดีพรหมผู้เป็นอธิบดีของพรหมทั้งหลายมาเยี่ยม แม่ก็แปลกใจ "พี่แกใหญ่กว่าพระพรหมอีกหรือ ?" พระจุนทะบอกว่า "ใหญ่กว่าแม่" นางสารีก็เลยเข้าไปดู เห็นท้าวสหัมบดีพรหมอยู่จริง ๆ"