[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพต้องไปยังสวนรื่นรมย์ ราฟท์วิว รีสอร์ท แต่เช้ามืด เพื่อไปร่วมงานที่ร้อยวันพันปีจะได้ไปสักครั้งหนึ่ง ก็คืองานแต่งงานของน้องออมสิน (นางสาวสมหทัย มีราศรี) ลูกสาวของครูสมควร - ครูสุจิตรา มีราศรี ซึ่งครูสมควรนั้นเป็นไวยาวัจกรของวัดท่าขนุน ส่วนครูสุก็เป็นคณะกรรมการชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน

ส่วนน้องออมสินนั้น พวกกระผม/อาตมภาพเรียกแต่ชื่อเล่น จนกระทั่งจำไม่ได้ว่าชื่อจริงคืออะไร ท้ายที่สุดก็ต้องถามจากครูมอญ (นางพนอ จันทจิตร) ประธานชุมชนคุณธรรมริมฝั่งแควน้อย ในเมื่อตัวประธานชุมชนบอกกล่าวเอง จึงไม่น่าจะผิดพลาด

การแต่งงานจัดขึ้นที่รีสอร์ต ซึ่งต่อว่ากระผม/อาตมภาพว่า "บรรดาพระสายปกครองทั้งหมด ล้วนแล้วแต่มาที่รีสอร์ทแห่งนี้แล้วทั้งสิ้น ยกเว้นหลวงพ่อวัดท่าขนุน" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ขำอยู่ในใจ เนื่องเพราะว่าไปเดินอยู่จนทั่วรีสอร์ทของเขาเพื่อหาข้อมูลมาแล้ว และตัวเจ้าของรีสอร์ทเอง ก็เป็นคนบอกกล่าวเองว่าแต่ละห้อง แต่ละแห่งนั้น ราคาเท่าไร ซึ่งกระผม/อาตมภาพจำเป็นจะต้องหาข้อมูล เพราะว่างานชุมชนคุณธรรมนั้น ส่วนหนึ่งก็คือ ต้องแนะนำที่พักสำหรับผู้ที่สนใจจะไปค้างคืนเพื่อดูงานด้วย

การแต่งงานนั้นก็เป็นพิธีตามแบบโบราณเป็นต้นมา ก็คือมีการสวมมงคล เจิมหน้าผาก ทำบุญใส่บาตร ฟังพระเจริญพระพุทธมนต์ และรับน้ำพระพุทธมนต์ ส่วนน้ำสังข์นั้นต้องรอให้ผู้ใหญ่ไปรดกันเอง ไม่ใช่หน้าที่ของพระ..!

เพียงแต่ว่าเมื่อมาถึงตรงจุดนี้ กระผม/อาตมภาพก็ไปนึกถึงพระบาลีที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า บุคคลที่จะมีความรักต่อกันนั้น เกิดจากสาเหตุอะไรบ้าง ซึ่งเรื่องนี้นั้นมีมาในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙ คือพระสุตตันตปิฎก อยู่ในขุททกนิกายชาตก หรือที่เรียกว่าชาดก ก็คือเอกจัตตาฬีสนิบาต ก็คือตอนที่ ๔๑ หรือว่าเรื่องที่ ๔๑

ในสมัยนั้นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมหมู่ภิกษุเสด็จไปยังเมืองสาเกต เพื่อรับบิณฑบาต เมืองสาเกตนี้เป็นเมืองคู่แฝดของเมืองสาวัตถี เนื่องจากว่าเมืองสาวัตถีของแคว้นโกศลนั้น หาเศรษฐีที่มีฐานะระดับเศรษฐีจริง ๆ ไม่ค่อยได้เลย เนื่องเพราะว่าในสมัยก่อนนั้น บุคคลที่จะเป็นเศรษฐี จะต้องมีทรัพย์อย่างน้อย ๘๐ โกฏิ ถ้าหากว่าตีตามมาตราปัจจุบันก็คือ ๘๐๐ ล้านบาท แต่เราต้องเข้าใจว่า ๘๐๐ ล้านในสมัยนั้น ถ้าเป็นปัจจุบัน ๘ แสนล้านในสมัยนี้ ก็น่าจะน้อยเกินไป..!