[เถรี]

"ปรากฏว่าคุณย่าวิสาขาลืมเครื่องประดับ พระอานนท์ยกไหว เพราะว่ามีกำลัง ๗ ช้างสารเท่ากัน ในเมื่อพระอานนท์ยกไหวก็เอาไปเก็บ จึงกลายเป็นธรรมเนียมว่า ถ้าใครลืมของหรือทำของตกหล่นไว้ในวัด ต้องเก็บรักษาจนกว่าเจ้าของจะมารับคืน

นางวิสาขาพอนึกขึ้นมาได้ ก็บอกสาวใช้ว่าให้กลับไปเอาเครื่องประดับคืนให้ที นางปุณณทาสีก็สร้างบุญไว้ดี มีกำลังเท่ากับเจ้านาย สามารถแบกมาคืนได้ ไปถึงปรากฏว่าพระอานนท์เก็บเอาไว้แล้ว ซึ่งนางวิสาขาท่านก็คาดว่าเป็นอย่างนั้น เลยบอกว่า พระคุณเจ้าเป็นผู้เก็บไว้ เป็นของกึ่งกลางสงฆ์ ไม่ควรที่จะรับคืน ขอถวายท่านไปเลย

คราวนี้ถวายไปแล้วพระจะใช้อย่างไร ? ในเมื่อเป็นของที่กึ่งกลางสงฆ์ไปแล้ว นางวิสาขาก็เลยเอาไปตระเวนขาย ใครซื้อเครื่องประดับชิ้นนี้ จะเอาเงินไปสร้างวัด เอาเครื่องประดับใส่เกวียน ตอนที่สวมนี่สวมเองได้นะ ตอนคนเอาไปขาย ต้องใส่เกวียนไป ตระเวนจนทั่วเมืองไม่มีใครซื้อ เพราะนอกจากราคาแพงแล้ว ยังไม่มีใครสวมได้ แบกไม่ไหว"