[สุธรรม]

ดวลกล้องกันในระยะเผาขน

นายท้ายของเราถ่อเรือตรงไปทางสะพานโค้งที่มีหลังคาคลุมตลอดตัวสะพาน ซึ่งดูไปแล้วเหมือนกับเป็น "สุดซอยทะเล" พลางอธิบายว่า "นั่นคือสะพานริอัลโต แต่เดิมเป็นสะพานไม้แต่ถูกไฟไหม้เสียหายหมด ช่วงประมาณปี ค.ศ. ๑๕๐๐ จึงมีการประกวดออกแบบเพื่อสร้างสะพานหินขึ้นมาแทน มีสถาปนิกที่มีชื่อเสียงมาก อย่างมิเคลันเจโล (Michelangelo) พัลลาดิโอ (Palladio) และ ซานโซวิโน (Sansovino) ส่งแบบเข้าประกวด แต่ผู้ได้รับรางวัล คือ อันโตนิโอ ดา ปอนเต (Antonio da Ponte) ที่ไม่มีชื่อเสียงใด ๆ เนื่องจากมีการออกแบบที่สวยงามโดดเด่น แบ่งพื้นที่ใช้สอยสำหรับตั้งร้านค้าต่าง ๆ และกำหนดระดับความสูงเพียงพอให้เรือลอดผ่านได้อีกด้วย"...

"ท่านอาจารย์ครับ...บอกให้เขาพูดช้า ๆ หน่อย พวกผมฟังไม่ทัน ไอ้โมสท์ฟอร์โมสท์นั่นคืออะไรครับ ?" พระครูปรีชาประท้วงนายท้ายที่พูดแบบใส่คะแนนไม่ทัน "อ๋อ... the most famous หมายถึงนักออกแบบซึ่งมีชื่อเสียงที่สุดของยุคนั้น คือ "ไมเคิล แองเจโล" ไม่ใช่นมฟอร์โมสท์เยอะแยะอย่างที่คุณเข้าใจ" เสียงฮาของเพื่อนร่วมลำเรือดังขึ้นพร้อมกัน แสดงว่าได้ยินเหมือน ๆ กันเป็นแน่แท้ เล่นเอานายท้ายทำตาปริบ ๆ ว่าเรื่องสะพานข้ามคลองใหญ่นี่มันตลกตรงไหนวะ ?

เรือลำอื่น ๆ ของพวกเราทยอยกันออกจากคลองซอยมาในคลองใหญ่ จึงมีการถ่ายรูปกันและกันแบบดวลกล้องอย่างกระชั้นชิด "เรือที่ท่านนั่งนี้ แต่เดิมเป็นเรือขนถ่ายสินค้าจากเรือใหญ่ เพื่อส่งเข้าไปตามร้านค้าในคลองซอยให้ทั่วถึง ภายหลังจึงดัดแปลงมาเพื่อรับนักท่องเที่ยว จนกลายเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของการท่องเที่ยวเมืองเวนิสขอรับ" อือม์...ข้อมูลของ "ท่านผู้นำ" รู้สึกว่าจะได้น้ำได้เนื้อมากกว่าคุณโอ๋และนายท้ายของเราเสียอีก...