[สุธรรม]

ที่นั่งเต็มครับ โปรดบำเพ็ญตนเป็น "พระยืน" ไปก่อน

“ใกล้เวลาแล้ว ไปที่จุดนัดพบเถอะ” หลวงพ่อพระครูเลิศที่รู้สภาพสังขารตัวเองดี อยากจะเดินแต่เนิ่น ๆ ร้องชวนเพื่อน ๆ ขึ้นมา “เดี๋ยวซิ..ผมยังไม่ได้กระเป๋าซักใบเลย” พระครูกล้าทักท้วง “หญิงใหญ่” เดินมาถามว่า “พระครูวิลาศฯ ซื้ออะไรมาคะ ? หนูช่วยถือให้ค่ะ” พออาตมาล้วง “อ้ายเขี้ยวตันน้อย” ออกมาโชว์ “หญิงใหญ่” เห็นเข้าก็กรี๊ดกร๊าดชอบใจ “ว้าย..น่ารัก เขาขายกันที่ไหน ทำไมหนูไม่เห็นเลย ?” ก็เล่นไปดูแต่กระเป๋ากัน คงจะได้เห็นอยู่หรอก...

“รถเข็นประจำคณะ” ต้องหอบข้าวของพะรุงพะรังตามเคย ส่วนหนึ่งเคลื่อนพลตามอาตมากลับไปยังจุดนัดพบ อีกส่วนหนึ่งติดตามพระครูโจที่โดนพระครูกล้าลากไปช่วยต่อราคาของ ความจริงแล้วพวกเขาอยากได้อาตมาหรือใบฎีกาวรัญญูมากกว่า แต่ทั้งสองรูปเป็นพวก “เสือปืนฝืด” ไม่ค่อยจะยอมซื้อข้าวของกับใคร ยุเท่าไรก็ยุไม่ขึ้น จึงเอาคอเดียวกันไปดีกว่า...

เดินตรงไปไม่ถึงสามนาทีก็มาถึงหน้าหอศีลจุ่มด้านทิศตะวันตก ตรงข้ามกับ “ประตูสวรรค์” ซึ่งทางนี้ปกติตรงมุมตึกมีเสาร้อยโซ่กั้นเอาไว้ แต่ตอนนี้มี “มือดี” มาปลดโซ่ออก พวกเราก็เลยเดินผ่านไปแบบหน้าตาเฉย จะหาที่นั่งพักก็มีแต่บรรดาฝรั่งจับจองกันหมดแล้ว อาตมาจึงเดินหามุมใหม่เพื่อถ่ายรูปมหาวิหารเมืองฟลอเรนซ์ และหอระฆังจิออตโต แต่ขนาดถอยจนชิดตึกแถวแล้ว ยังได้ไม่ค่อยจะเต็มหลัง ถ้าไม่เกรงใจว่าจะโดนฝรั่งที่เดินกันขวักไขว่เหยียบเอา อาตมาก็คงนอนลงกับพื้นเพื่อถ่ายรูป แบบที่เคยทำที่พระมหาเจดีย์ชเวดากองมาแล้ว...