ภาพพุทธานุสติ ที่ผมว่างามมาก ๆ ชุดหนึ่ง

[วาโยรัตนะ]

ภาพพุทธานุสติ ที่ผมว่างามมาก ๆ ชุดหนึ่ง(ในความคิดของผม)

[ทิดตู่]

สุดยอดครับ แต่ดูการทรงเครื่องของเทวดา ดูแล้วน่าจะเป็นศิลปะของทางพม่านะครับ ศิลปินคือท่านใดครับ

[วาโยรัตนะ]

อันนี้ผมก็ไม่ทราบ แต่เก็บไว้หลายปีแล้ว แล้วก็นำมาจับเป็นภาพในพุทธานุสสติเสมอ จะเห็นว่าผมใช้ photoshop แต่งเพิ่มเพื่อให้เหมือนจิตโดนดึงเข้าไปในอารมณ์ของภาพ "พระพุทธองค์"ครับ

[ตามรอยพ่อ]

ภาพที่หนึ่งสวยงามมากครับชอบมาก อยากขอดูภาพที่ไม่ได้แต่งได้ไหมครับ

[วาโยรัตนะ]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ กิติศักดิ์

ขออนุญาตคัดลอกไปได้หรือไม่ครับ

ได้ หากจะเป็นไปเพื่อประโยชน์ในพุทธานุสติ

เจริญพร

[ยายนุ้ย]

กราบนมัสการค่ะ หลวงพี่รัตน์
ขอความรู้ค่ะ โปรดสงเคราะห์เกี่ยวกับภาพสุดท้ายด้วยนะคะ จักเป็นพระคุณอย่างสูง
หากกรรมใดที่ได้ประมาทพลาดพลั้งด้วยมิได้เจตนา และรู้เท่าไม่ถึงการณ์ต่อพระคุณเจ้า ขอได้โปรดอดโทษนั้นให้ด้วยค่ะ

กราบนมัสการมาด้วยความเคารพอย่างสูง!

[กาแฟ]

กราบนมัสการหลวงพี่ครับ
ผมขอด้วยนะครับ

[สณ.นิรนาม]

งามมากจริง ๆ ครับหลวงพี่ นมัสการครับ

[วาโยรัตนะ]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ น้ำค้าง

กราบนมัสการค่ะ หลวงพี่รัตน์
ขอความรู้ค่ะ โปรดสงเคราะห์เกี่ยวกับภาพสุดท้ายด้วยนะคะ จักเป็นพระคุณอย่างสูง
หากกรรมใดที่ได้ประมาทพลาดพลั้งด้วยมิได้เจตนา และรู้เท่าไม่ถึงการณ์ต่อพระคุณเจ้า ขอได้โปรดอดโทษนั้นให้ด้วยค่ะ

กราบนมัสการมาด้วยความเคารพอย่างสูง!

เป็นภาพที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเสด็จไปเยี่ยมและสงเคราะห์ พระติสสะ ดังเนื้อเรื่องต่อไปนี้............

พระติสสะ

เมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทับอยู่ในเมืองสาวัตถี เวลานั้นองค์สมเด็จพระมหามุนี ทรงปรารภพระปูติคัตติสสะเถระ ตรัสพระธรรมเทศนาว่า
“อะจีรัง วะตะยัง กาโย ปะฐะวิง อะธิเสสะติ” เป็นต้น เนื้อความมีอยู่ว่า

ในเมืองนั้นปรากฏว่า มีกุลบุตรคนหนึ่ง ขณะที่ได้ฟังเทศน์จากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นวาระแรก ก็มีความเลื่อมใส เมื่อมีความเลื่อมใสก็ตั้งใจถวายตนในพระพุทธศาสนา นั่นก็หมายความว่าต้องการจะบวชตลอดชีวิต เมื่อตัดสินใจแบบนั้นแล้วก็ขอบรรพชาอุปสมบทจากพระพุทธเจ้า เมื่อบวชเป็นพระแล้วไม่นานนัก ก็มีกำลังขึ้นฌานโลกีย์ ทรงตัวได้บ้าง ทรงตัวไม่ได้บ้าง กำลังยังไม่มั่นคง

ต่อมาโรคร้ายก็เกิดกับร่างกายของท่าน มันเป็นตุ่มเล็ก ๆ นิด ๆ ทั่วตัว ต่อมาเจ้าตุ่มนั้นก็โตขึ้นเท่าเม็ดถั่วเขียว จากเม็ดถั่วเขียวเท่าเม็ดถั่วเหลือง จากเม็ดถั่วเหลืองก็เท่าผลส้ม หนัก ๆ เข้าก็โตเท่าผลมะตูม มันเต็มตัวไปหมด พอเม็ดต่าง ๆ พองใสโตเท่ามะตูมมันก็แตก แตกทั้งหมดเป็นน้ำเหลืองเยิ้มทั้งร่างกาย ท่านก็ลุกไม่ไหว บรรดาพระทั้งหลายก็ปฏิบัติตามกำลัง ต่อมาไม่ช้าไม่นาน กระดูกของท่านก็แตก คำว่ากระดูกแตกนี่ ตามบาลีไม่ได้บอกว่าแตกส่วนใดส่วนหนึ่ง คงจะแตกทั้งกาย ผ้าก็เลอะเทอะไปทั้งน้ำเหลือง บรรดาพระสงฆ์ทั้งหลายปฏิบัติไม่ไหว เมื่อปฏิบัติไม่ไหวก็พากันทิ้ง ปล่อยรอความตาย

[วาโยรัตนะ]

ท่านบอกว่า คืนวันที่พระทิ้ง (สมมุติว่าทิ้งวันนี้นะ เวลาเช้ามืดพระพุทธเจ้าตรวจอุปนิสัยของสัตว์ ตามลีลา) การตรวจอุปนิสัยสัตว์ของพระพุทธเจ้านี่ ตามพระสูตร ๆ นี้บอกว่ามี ๒ เวลา
คือ ถ้าเวลาเช้ามืด ท่านตรวจจากขอบจักรวาลเข้ามาถึงที่อยู่ของพระองค์
ถ้าเวลาตอนเย็นพระองค์ก็ตรวจจากที่อยู่ของพระองค์ไปหาขอบจักรวาล

แต่วันนี้เป็นเวลาตรวจอุปนิสัยของสัตว์ในตอนเช้ามืด จากขอบจักรวาลเข้ามา ในสถานที่อื่นก็ยังไม่เห็นว่าใครจะบรรลุมรรคผลตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ต่อเมื่อทรงตรวจใกล้เข้ามาเขตวิหารของพระองค์ พระปูติคัตติสสะนี่อยู่วิหารของพระพุทธเจ้า อยู่วิหารเดียวกัน ปรากฎว่า ท่านก็เห็นพระปูติคัตว่ามีนิสัยเป็นอรหันต์ในวันพรุ่งนี้ วันพรุ่งนี้พระติสสะหรือปูติคัตติสสะ ปูติคัต แปลว่า เน่า พระติสสะผู้มีร่างกายเน่า ในวันพรุ่งจะได้บรรลุมรรคผล คืออรหันต์พร้อมกับนิพพาน

และก็ทรงทราบว่า เวลานี้บรรดาพระลูกศิษย์ลูกหาทั้งหลายพากันทอดทิ้ง เธอมีร่างกายเน่าไปทั้งตัว ผ้าก็เต็มชื้นไปทั้งน้ำเหลืองเกรอะกรังทั้งร่างกายทั้งผ้า กระดูกร่างกายก็แตกขยับร่างกายไม่ไหว ก็ทรงดำริต่อไปว่า นอกจากตถาคตเสียแล้ว ไม่มีใครเป็นที่พึ่งแก่เธอได้

ยังมีต่อนะครับ
ป.ล. ตอนนี้เป็น "ทิดรัตน์" แล้วครับ

[วาโยรัตนะ]

จากภาพ ถ่ายทอดออกมาแสดงถึงพระเมตตา ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสงเคราะห์ พระติสสะได้อย่างงดงามมาก....สาธุ พระเมตตาของพระองค์ช่างหาประมาณมิได้
มาต่อกันดีกว่าครับ.........

ฉะนั้น เวลาเช้าหลังจากฉันภัตตาหารเสร็จ ก็เสด็จออกจากวิหารของพระองค์ ทำเป็นว่าเที่ยวไปในวิหาร เรียกว่าเดินไปเดินมาก็แวะห้องของพระติสสะ
ทรงเอากาน้ำมาตั้งที่เตา ต้มให้ร้อน แล้วเอาผ้าที่เปื้อนน้ำเหลืองของเธอมาหวังจะซัก ก็พอดีพระสงฆ์เห็นเข้าก็บอกว่า งานนี้ข้าพระพุทธเจ้าทำเองพระพุทธเจ้าข้า
ท่านก็เลยหยิบผ้าที่มีน้ำเหลืองมา บอกว่าต้มน้ำให้ร้อน เอาผ้านี้ต้มขยี้ให้หมดน้ำเหลือง แล้วท่านก็เอาผ้าผืนหนึ่งไปชุบน้ำร้อนมาค่อย ๆ เช็ดตัวของพระติสสะ ที่น้ำเหลืองกรังทั้งตัว เช็ดจนกระทั่งน้ำเหลืองแห้งหมด ร่างกายสะอาด

เวลานั้นพระติสสะก็มีความเบาใจ ชื่นใจ มีอาการปลอดโปร่งขึ้นมา และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง องค์ที่ทำตามนั้นก็คือพระพุทธเจ้า กำลังก็เกิดมากต่อมาองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้ตรัส เห็นเธอมีกำลังเบาใจ พระพุทธเจ้าตรัสว่า

“ภิกษุ ร่างกายของเธอนี้มีวิญญาณไปปราศแล้ว หาประโยชน์มิได้ จะนอนทับแผ่นดินเหมือนกับท่อนไม้ที่ไม่มีประโยชน์”
และต่อมาก็ตรัสเป็นคาถาว่า “อะจีรัง วะตะยัง กาโย ปะฐะวิง อะธิเสสะติ” เป็นต้น ซึ่งแปลเป็นใจความว่า
“ภิกษุ ไม่นานนักหนอ ร่างกายนี้จะมีวิญญาณไปปราศแล้ว จะนอนทับผืนแผ่นดิน ที่บุคคลทั้งหลายเขาจะทอดทิ้งไป เหมือนกับท่อนไม้ที่ไร้ประโยชน์”

พอท่านฟังเพียงเท่านี้ ท่านบรรลุอรหัตผลพร้อมกับปฏิสัมภิทาญาณ แล้วก็นิพพานทันที

[วาโยรัตนะ]

ทีนี้ก็มาว่าถึงกฎของกรรม เมื่อพระติสสะ คำว่าปูติคัต แปลว่า เน่า เติมเข้ามา เมื่อพระปูติคุตติสสะนิพพานแล้ว บรรดาพระสงฆ์ทั้งหลายก็รับคำสั่งจากพระพุทธเจ้าให้ทำเจดีย์ พระพุทธเจ้าสั่งเผาร่างกาย แล้วเอากระดูกบรรจุเจดีย์เข้าไว้

ต่อมาบรรดาพระสงฆ์ทั้งหลายก็กราบทูลถามองค์สมเด็จพระจอมไตรว่า

“ภันเต ภควา ข้าแต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ พระพุทธเจ้าข้า พระติสสะทำกรรมอะไรไว้ จึงมีร่างกายเน่าและกระดูกแตก”

ความจริงท่านถามไว้สองตอน ฉันขอรวบรัด และก็ในที่สุดได้บรรลุอรหัตผล พร้อมปฏิสัมภิทาญาณไปนิพพานได้

องค์สมเด็จพระจอมไตรคือพระพุทธเจ้าก็ตรัสว่า

“ภิกขเว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การที่ปูติคัตติสสะ หรือพระติสสะอย่างเดียวก็ได้ ในชาติก่อนโน้นเธอเป็นพรานฆ่านก คิดดักนกบ้าง ยิงนกบ้าง เอามาขายกับอิสรชนที่มีสตางค์
บางวันถ้ายังขายไม่หมด มีนกน้อย ๆ ก็ย่างเก็บไว้ขายในวันพรุ่งนี้ บางวันก็นกเหลือมาก ก็ย่างบ้าง ส่วนที่ยังเหลือจะขายสดในวันพรุ่งนี้ ถ้าจะปล่อยไว้เฉย ๆ ก็เกรงว่านกจะบินหนีไป ก็เลยหักขาบ้าง หักกระดูกบ้าง ป้องกันนกบิน”

ท่านกล่าวว่า เพราะกรรมอย่างนี้เป็นปัจจัยให้ติสสะมีกายเน่า และก็มีกระดูกแตก

[วาโยรัตนะ]

แล้วอะไรเป็นปัจจัยให้พระติสสะ ท่านบรรลุถึงเข้าพระนิพพานได้ มีท่านใดทราบบ้างครับ......

[สายท่าขนุน]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ วาโยรัตนะ

แล้วอะไรเป็นปัจจัยให้พระติสสะ ท่านบรรลุถึงเข้าพระนิพพานได้ มีท่านใดทราบบ้างครับ......

จะแวะมาลงว่า เข้าใจว่าภาพเหล่านี้เป็นฝีมือของท่านอาจารย์คำนวน ชานันโท

แต่ด้วยความอยากรู้ จึงไปค้นพบว่า...
(เป็นเรื่องที่หลวงพ่อเล่า และบันทึกไว้ในในหนังสือ "ตายแล้วไม่สูญ...แล้วไปไหน"
จึงลงไว้แต่พอตอบคำถาม เป็นการป้องกันปัญหาลิขสิทธิ์ที่อาจมี)

...แล้วพระองค์ก็ทรงยืนอยู่ข้าง ๆ บอกว่า

"ติสสะ ร่างกายนี้อีกไม่ช้าก็มีวิญญาณไปปราศแล้ว ร่างกายนี้ก็ต้องถูกทอดทิ้งเหมือนกับท่อนไม้ที่ไร้ประโยชน์"

หมายความว่าจิตใจจะพ้นไปจากร่างกายแล้ว ร่างกายของเราก็ต้องตาย
เมื่อตายแล้วร่างกายของเราก็ไร้ประโยชน์ เป็นของที่ชาวบ้านเขาจะทอดทิ้งเขาไม่ต้องการ
สู้ท่อนไม้ที่ไร้ประโยชน์ก็ไม่ได้

พระติสสะฟังเพียงเท่านี้ อานิสงส์ที่เคยถวายทานกับพระอรหันต์เพียงครั้งเดียวในชีวิต
ก็เป็นพระอรหันต์พร้อมปฏิสัมภิทาญาณทันทีและก็นิพพานทันทีในวันนั้น

[วาโยรัตนะ]

ในชาติที่พระติสสะ เป็นนายพรานล่านก ได้เคยทำบุญดังนี้
มีพระอรหันต์ท่านเดินบิณฑบาต
นายพรานนก (พระติสสะ) เห็นเข้าก็นิมนต์ท่าน รับบาตรมา มีความรู้สึกว่าเขาทำบาปทุกวันไม่เคยทำบุญเลย แต่เขาก็ไม่รู้ว่าพระองค์นั้นเป็นพระอรหันต์ ก็สั่งคนในบ้านให้ทำกับข้าวให้รสอร่อยที่สุด ที่เขาชอบมากที่สุด เอาเนื้อนกนั่นแหละทำ เมื่อทำเสร็จก็นำไปใส่บาตรพระจนเต็ม เป็นที่พอใจของตนเองว่าได้ทำบุญ (กำลังใจเต็ม)

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสว่าด้วยผลบุญ คือ ถวายทานกับพระขีณาสพนี่เอง (คำว่าขีณาสพคือพระอรหันต์) มาชาตินี้ชาติสุดท้าย จึงเป็นปัจจัยให้บรรลุอรหันต์พร้อมปฏิสัมภิทาญาณ

พระท่านว่า สัพพะทานัง ธัมมะทานัง ชินาติ “การให้ธรรมเป็นทาน ชนะทานทุกอย่าง”

[ยายนุ้ย]

สาธุ สาธุ สาธุอนุโมทามิ อ่านไปด้วยความรู้สึกตื้นตันใจอันหาที่ประมาณมิได้ ในความเมตตาแห่งพระพุทธองค์ น้ำตาหยด น้ำตาร่วงตลอดเวลา

เกิดธรรมสังเวช เห็นเหตุแห่งทุกข์อันเกิดจากกรรมที่ทำไว้แต่อดีต เฮ้อ..จะมีใครสักกี่คนหนอที่จะโชคดีแบบนั้น

ขอบคุณใน "ธรรมทาน" ค่ะคุณทิดรัตน์ ฮิ ฮิ..

(คิดว่าจะไม่เข้ามาตอบเสียแล้ว ฮิ ฮิ..)

[ณัฐพล]

ภาพสวยมาก ๆ เลยครับ

[สุขใจ]

ภาพสวยมากสงบดีมาก

โชคดีที่เปิดมาอ่าน เรื่องพระติสสะ ภาพก็งดงามมาก
โมทนาครับ
จิมมี่

กราบนมัสการหลวงพี่ครับ
ผมขอด้วยนะครับ