การเข้าถึงจิตเดิมแท้

[โอรส]

ถาม : ผมเคยอ่านงานของท่านกฤษณะ แล้วผมสงสัย ?
ตอบ : พวกนั้นอาตมาอ่านมาเยอะแล้ว ไม่ต้องเสียเวลาไปสงสัยหรอก เขาคลำได้แค่เงาในน้ำ กฤษณะ มูรติ ก็ดี คาริล ยิบราน ก็ดี เฮอร์มาน เฮสเสะ ก็ดี แค่เงาในน้ำเท่านั้น

เขาเห็นอะไรบางอย่างแต่เขาจับต้องไม่ได้ เคยไปนั่งวิเคราะห์เขาอย่างละเอียดเลย เหมือนกับเขาเดินวน ๆ ไปจนจะถึงประตูแล้วเขาก็วนออกมา เดินไปจนจะถึงประตูแล้วก็ออกมา ไม่เชื่อลองไปอ่านดูก็ได้

เหมือนกับเข้าใกล้จุดหมายแล้ว แต่เขาจับไม่ได้ว่าจุดหมายอยู่ตรงไหน จึงวนหาต่อไปอีก

ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับปรัชญาเยอะแยะไปหมด เหมือนกับเงาในน้ำนั่นแหละ เขามองเห็นแล้ว พอเอื้อมมือลงไปก็แตกกระจาย จับไม่ติด

ถาม : เท่าที่ผมอ่านดูจะเป็นลักษณะที่ว่าจะเชื่อในสิ่งที่เห็นเท่านั้น อย่างพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อาจจะไม่เชื่อเลย อย่างนี้จะถือว่าเป็นอวิชชาหรือเปล่า ?
ตอบ : เรียกได้เต็ม ๆ เลย


ถาม : เพราะว่าความจริงเป็นแบบนี้ แต่เขาพิสูจน์ด้วยตัวเองเลยว่า สิ่งที่เห็นนั้นไม่ใช่ ?
ตอบ : ก็อย่างนั้นล่ะ เขาเรียก ทิฏฐุปาทาน ยึดถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่

เห็นคนเขาไล่ยิงกันมา เราโทรแจ้ง ๑๙๑ ก็โดนตำรวจเตะ เพราะเขากำลังถ่ายหนังกัน นั่นคือสิ่งที่ตัวเองกำลังเห็น แต่ในความจริงก็คือ เขากำลังถ่ายหนังกัน

[โอรส]

ถาม : อย่างนั้นความคิดจะเอามาใช้ไม่ได้ ?
ตอบ : ใช้ไม่ได้ เพราะยังไม่ใช่ความจริงแท้

ของเขาเป็นแค่ปรัชญา แต่ว่าศาสนาพุทธเป็นอริยสัจ คือความจริงแท้ ต่างตรงนี้

ฉะนั้น..ใครเริ่มต้นเอาพุทธศาสนาเป็นปรัชญา ก็เข้าป่าไปครึ่งตัวแล้ว ที่เหลืออยู่อีกครึ่งหนึ่งจะรอดไหม ?

พุทธศาสนาไม่ใช่ปรัชญา ปรัชญานั่นเป็นเรื่องที่เขายังเถียงกันไม่เสร็จ พระพุทธศาสนาไม่ต้องไปเสียเวลาตีความ เป็นอริยสัจ คือ ความจริงแท้ ตั้งหน้าตั้งตาทำตามก็พอแล้ว

ถาม : เขาเชื่อว่ามีดีที่ไหนเขาก็ไปที่นั่น ?
ตอบ : ส่วนใหญ่ตะเกียกตะกายไปแล้วก็หลงไปผิดทาง

จิตเดิมแท้จริง ๆ ก็มีกำลังแค่ อาภัสราพรหม...ใช่ไหม ? อาภัสราพรหมเป็นกำลังของฌาน ๒ เท่านั้นเอง

ในเมื่อมาโดนย้อมด้วยกิเลส ตัณหา อุปาทาน ทำให้ รัก โลภ โกรธ หลง ทับถมจิตใจ จิตเดิมแท้ก็เลยหมองมัวลงไป จึงต้องเริ่มมาขัดเกลากันใหม่

ของเขาถ้าจะย้อนกลับไปถึงจิตเดิมแท้จริง ๆ ก็ยังใช้ไม่ได้ ต้องไปให้มากกว่านั้น แต่เขายังไปไม่ถึง


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔