ฤทธิ์ของสัตว์เดรัจฉาน

[นายกระรอก]

ถาม : สัตว์เดรัจฉานมีชีวิตจิตใจแต่ว่าปัญญาน้อย ?
ตอบ : ไม่ใช่ สัตว์ก็คือคน เขามีความรู้สึกความต้องการเหมือนคนทุกอย่าง เพียงแต่ว่าสภาพร่างกายของเขาบังคับ เลยทำให้เขากินไม่ได้อย่างใจ นอนไม่ได้อย่างใจ ต้องการอะไรคนก็ไม่สามารถจะสนองตอบให้ ต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่าหน่อย จำไว้ว่าสัตว์ที่อยู่ใกล้คน ที่คนเลี้ยงเขา กรรมของการเป็นสัตว์เดรัจฉานของเขาจะหมดแล้ว ถ้าใจเกาะคนจะเกิดเป็นคน ถ้าใจเกาะพระจะไปเกิดเป็นเทวดา

ถาม : เขาเหมือนคน ?
ตอบ : ไม่ใช่เหมือน แต่ใช่เลย เพียงแต่ว่ากรรมที่เขาทำ ทำให้เขาต้องลำบากอยู่ในภูมิของเดรัจฉาน ก็เลยไม่สามารถที่จะสื่ออะไรกับคนที่ไม่ได้ทิพจักขุญาณได้มากนัก

ถาม : แต่เขาฟังเรารู้เรื่องตลอด ?
ตอบ : เขารู้ แต่ว่าเวลาเขาสื่อสารมันก็เป็นภาษาของเขา เป็นภาษากายบ้าง เป็นภาษาเสียงบ้าง ประเภทยิ้มด้วยหู กระดิกหาง

ถาม : เหมือนเขาฟังคำพูดเราออก แต่ทำไมคนฟังคำพูดเขาไม่ออก ?
ตอบ : ก็ส่วนใหญ่แล้วคนมันห่วยแตกสู้หมาไม่ได้ เคยเห็นหมาตัวไหน หัดพูดภาษาต่างประเทศบ้างไหม ? ไม่มี แต่เอาหมาไทยกับหมาต่างประเทศมาสิ เขาคุยกันได้ทุกตัวแหละ เขาเรียกว่า กรรมวิปากชาฤทธิ์ ฤทธิ์ที่เกิดโดยวิบากกรรม เขาสื่อสารกันได้ หมาไม่ต้องฝึกทิพจักขุญาณ ไม่ต้องฝึกกสิณหรอก แต่เห็นผีได้ทุกตัว ฤทธิ์โดยวิบากกรรม พระพุทธเจ้าบอกไว้ชัดเลยว่าฤทธิ์มี ๑๐ อย่าง

เพราะฉะนั้น..จริง ๆ แล้วเราสู้หมาไม่ได้นะ หมาเขาเจ๋งกว่าเราเยอะ ที่วัดถึงเวลาหมาไม่ยอมกินข้าว หลวงพ่อวัดท่าซุงก็สงสัย ท่านแม่บอกว่าก็เขาไปดุมัน ต้องพูดกับมันเพราะ ๆ มันถึงจะกิน และอีกทีหนึ่ง ประเภทว่าแมวไม่ยอมกินอาหาร ท่านก็บอกว่าให้เรียกชื่อเก่ามันสิ ถามว่าชื่อเก่าชื่ออะไร ? ชื่อชูศรี พอเรียกชูศรีเอ๊ย..มากินข้าว วิ่งอ้าวมาเลย

พวกสัตว์ดีอยู่อย่างหนึ่ง ตรงจุดที่ว่าเขามีแต่กิริยา มารยาไม่มี ทำอะไรก็แสดงออกตรง ๆ ของคนเรานี่ปรุงแต่งเยอะไปหน่อย เคยเจออยู่ครั้งหนึ่ง..คงจะแถว ๆ เส้นทางระหว่างบ่อพลอยออกด่านช้างไปโน่น กำลังไปวัดท่าซุงนั่นแหละ จำได้ว่าเข้าปั๊มน้ำมัน อาตมาก็จะเดินไปห้องน้ำ พออ้อมพ้นสำนักงานเขาปั๊บ จ๊ะเอ๋กับหมาตัวหนึ่ง ความคิดเขาออกชัดเลย "นั่นแน่..กูได้กินแน่แล้ว" เขารู้เลย แล้วก็เดินตามเดี๋ยวนั้น อาตมาเองก็ต้องไปซื้อขนมให้กิน เขารู้ขนาดนั้น รู้ว่าคน ๆ นี้สงเคราะห์เขาได้


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๕