มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๖

[สุธรรม]

ถ่ายเสร็จแล้วค่อยมาห้ามจะมีประโยชน์อะไร

เลยเข้าไปด้านในเป็นร้านขายของที่ระลึก มีพวกตัวหนังตะลุงและภาพวาดต่าง ๆ อาตมาเดินเข้าไปชมจนทั่ว เห็นมีช่างกำลังวาดลายลงบนกระดาษ เตรียมจะร่างลงบนแผ่นหนังให้ช่างอีกชุดหนึ่งแกะสลัก อาตมาถ่ายรูปแล้วช่างวาดถึงได้ร้องบอกว่า "No picture" ไม่ทันแล้วจ้ะแม่คุณ...

ออกจากร้านขายของที่ระลึก เดินต่อไปจนสุดกำแพงด้านใน เห็นข้างหลังเป็นบ้านคนสมัยใหม่ มีกรงไก่อยู่ติดกำแพงวังเลย อาตมาแกล้งขันยั่ว ไอ้โต้งก็ขันรับซะด้วย..!

[สุธรรม]

เข้าร้านอาหาร "บ้านฉี่ฉ่า" แค่ชื่อก็รู้สึกว่าน่ากินแล้ว

กลับมาขึ้นรถ อาตมามุดตรงหน้ารถเข้าประตูรั้วไปถ่ายรูปอาคารไม้ต่าง ๆ ที่เขากำลังสร้างใหม่ แต่รักษารูปทรงแบบเก่าเอาไว้ น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของ Water Palace นี่แหละ เสร็จแล้วพลขับพามุดทะลุเมืองไปยังร้านอาหารชื่อ House of Shisha เห็นชื่อแล้วเดาว่าอาหารน่าจะอร่อย เพราะเสียงผัดเสียงทอดฉี่ฉ่าแบบนั้นฟังแล้วน่ากินมาก...

[สุธรรม]

กระดึงไม้สำหรับแขวนคอวัวควาย กลายเป็นของประดับร้านไปแล้ว

ลงจากรถเดินเข้าร้าน สิ่งแรกที่ต้อนรับอยู่ก็คือกระดึงไม้ที่บ้านเราใช้แขวนคอวัวควาย แขวนเรียงรายอยู่บนหัวเป็นร้อย ๆ อัน พอก้าวขึ้นบนยกพื้นก็เห็นรางไม้ขนาดใหญ่เท่าลำเรือ แบบที่คนโบราณใช้บดธัญพืชหรือสมุนไพร วางอยู่ตรงกับทางเข้า มีใบตองเจียนวางเป็นรูปคล้ายดอกบัว มีดอกไม้จำพวกดอกพุดหรือมะลิลากับใบเตยหั่นฝอยโรยอยู่บนใบตองนั้น...

[สุธรรม]

อาหารมากจนเลือกไม่ถูก แต่ละอย่างใช้ใบตองเป็นภาชนะแทบทั้งนั้น

ตรงหน้าคืออาหารสารพัดชนิด มีพนักงานต้อนรับยืนอยู่หลายคน คุณเห็นดี คุณนายเทวี กับเกรซและคุณอาเล็กเข้าไปถามว่า จะให้พวกเรานั่งกินกันที่ไหน พนักงานหญิงบอกว่าโต๊ะด้านข้างแท่นขายอาหารนี้ก็ได้ ถ้าจะเรียกว่าโต๊ะสู้เรียกว่าปีกไม้ดีกว่า แต่เป็นปีกไม้ที่หนาจนเกือบจะเป็นท่อนซุง..! ป้านุชถามว่าจะฉันอะไรดี ? เอาไอ้ที่เสร็จภายในสามนาทีมาก็แล้วกัน...

[สุธรรม]

รับประเคนแต่อาหาร ไม่ได้รับประเคนเบียร์นะจ๊ะ..!

ปรากฏว่าทุกอย่างเสร็จแล้ว ให้เลือกตักเลือกหยิบได้ตามสบาย ครู่หนึ่งตรงหน้าของอาตมาก็มีข้าวกล้อง ๑ ถ้วย ไก่ปิ้ง ๒ ชิ้น ผัดวุ้นเส้น ๑ จาน ห่อหมก ๑ ห่อ และของหน้าตาแปลก ๆ ชิ้นใหญ่แดงไปด้วยพริกอีก ๑ จาน...

รับประเคนแล้วอาตมาแกะห่อหมกออกมา กลายเป็นไก่ชิ้นใหญ่ หน้าตาคล้าย ๆ กับไก่ต้มข่าของเรา มีผักและพริกชิ้นโต ๆ อยู่เป็นจำนวนมาก จึงลองชิมดูก่อนเป็นอย่างแรก รสชาติดีทีเดียว มีอย่างเดียวก็น่าจะพอแล้ว ป้านุชกับเกรซยังส่งตามมาอีก ๒ – ๓ อย่าง...

[สุธรรม]

สมัยก่อนเขาเรียก "ตาเต็ง" แล้วมาเปลี่ยนเป็น "ตาชั่ง" แต่มักเข้าใจผิดเป็น "ตราชั่ง"

ลองชิมไปอย่างละคำสองคำ ที่เห็นพริกแดงโร่ชิ้นนั้นเป็นมะเขือยาว หน้าตาดุไปอย่างนั้นเอง แต่หาความเผ็ดไม่ได้เลย แล้วมาเล่น “ไก่ต้มข่า” เป็นหลัก เพราะมีผักเยอะดี ว่าจนอิ่มยังไม่ได้ลองชิมเนื้อไก่ดูเลย พนักงานต้อนรับชายเอาชาสมุนไพรร้อนมาถวาย ๑ แก้ว อาตมาจึงถอนสมอสละที่นั่งให้คนอื่น ไปนั่งอยู่ตรงแท่นนั่งริมฝา ตรงนี้มีตาชั่งโบราณอยู่ด้วย...

[สุธรรม]

ของเก่าแท้แน่นอนและยินดีจำหน่ายทุกชิ้น..!

แม่ป๋อมเอากล้วยตากกับถั่วทุบมาถวายให้แก้เผ็ด เพราะเห็นอาตมาเคี้ยวพริกเป็นว่าเล่น แต่ไม่มีความเผ็ดให้แก้ จึงกลายเป็นของหวานไปโดยปริยาย ซดชาร้อนไปก็เดินดูข้าวของแต่งร้านของเขาไป มีแต่เครื่องไม้โบราณทั้งนั้น ทั้งตู้ ตั่ง เตียง หีบปัด ข้าวของบางชิ้นน่าจะมาจากชาวป่าอย่างพวกปาปัวแน่ ๆ ดูมีคุณค่าทางวัฒนธรรมเป็นอย่างยิ่ง...

[สุธรรม]

ดูท่าว่าเขาจะซื้อเรือนเก่ายกมาตั้งที่นี่ทั้งหลังเลย..!

เดินถือชาร้อนถ้วยใหญ่ทำให้ถ่ายรูปไม่ถนัด จึงต้องวางเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ไปจนถึงด้านหลังก็เจอห้องน้ำที่เป็นประตูไม้โบราณ จะลองใช้ดูก็ยังไม่ปวด จึงเดินวนถ่ายรูปไปเรื่อย เรือนด้านหลังและด้านข้างที่ตั้งโต๊ะอาหารไว้เป็นสิบ ๆ ตัวนั้น น่าจะเป็นการซื้อเรือนไม้โบราณแล้วยกมาประกอบใหม่ที่นี่ทั้งหลัง งามอย่างมีคุณค่าจริง ๆ...

[สุธรรม]

อีนี่แขกว่ามุมนี้ไม่ค่อยดีนะนาย..!

การเข้าร้านอาหารร้านนี้เกินคุ้ม เหมือนกับเข้าพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านนี่เอง แต่ต่างจากพิพิธภัณฑ์ตรงที่ข้าวของแทบทุกชิ้นติดป้าย “ขาย” เรือนด้านข้างที่ค่อนมาทางด้านหน้ามีพวกผ้าบาติกและของ “ทำมือ” ขายอีกต่างหาก มีนักท่องเที่ยวฝรั่งนั่งกินอาหารกันอยู่ ๔ – ๕ คน...

[สุธรรม]

ลุกได้แล้วพ่อคุณ เดี๋ยวมันจุกอกตาย..!

ย้อนกลับมาทางด้านนี้ยังไม่ลุกกันเลย โดยเฉพาะคู่สามีภรรยา ทั้งคุณเห็นดีและคุณนายเทวี ท่าทางจะชอบการกินเป็นพิเศษ ตอนนี้รูปร่างยังกำลังท้วมพอจะดูดี แต่ถ้ามากไปกว่านี้ก็อ้วนแน่นอน และคิดว่าอนาคตเช่นนั้นคงจะอยู่อีกไม่ไกล..!